در چند روز گذشته آتش‌سوزی‌های گسترده ای در جنگلهای کرانه دریای مدیترانه و دریای اژه در ترکیه رویدادە است . این آتش سوزیها موجب تخلیه شماری از شهر و روستا‌های این کشور شده است. بیشتر این آتش‌سوزی‌ها در استانهای “آنتالیا، آدانا، عثمانیه ” در کرانه مدیترانه، و استان “موغله” در غرب آن کشور در کرانه دریای اژه رخ داده است. آمار کشته‌‌شدگان این آتش‌سوزی‌ها تا کنون ۸ نفر و مجروحین ۳۳۳ نفر گزارش شده‌اند. طبق گزارشات منتشر شدە هواپیماهای آتش نشان از کشورهای روسیە ، جمهوری آذربایجان ، اوکراین و ایران برای اطفای حریق در مناطق جنگلی استان های جنوبی این کشور حضور دارند. مطبوعات ترکیە تصویر هواپیمای “ایلیوشین٧۶” متعلق به ایران در پایگاه “آکساز” در جنوب غربی این کشور را نشان دادە اند.
بدون شک وقوع حوادث طبیعی نظیر زلزله و سیل و آتش سوزی و غیره و تلفات انسانی و طبیعی ناشی از آن در هرکجای جهان که باشد ، قلب هر انسان شریفی به درد خواهد خواهد آورد. معمولا در اینگونه مواقع مردم بنا به روحیه نوع دوستی و دلسوزی برای محیط زیست، دولتها را تحت فشار می گذارند تا با امکاناتی که در اختیار دارند، به یاری طبیعت و مردم آسیب دیده بشتابند. اما در رابطه با اقدام رژیم ایران دو سوال مطرح است:
اولا، چرا جمهوری اسلامی با امکانات گسترده نظامی که در اختیار دارد به جای کمک واقعی برای اطفای حریق در جنگلهای ترکیه، در بحبوبه این فاجعه بزرگ زیست محیطی به فکر بهره برداری نمایشی و تبلیغی است. با توجه به همسایگی ایران و ترکیه ، جمهوری اسلامی بیشترین امکان را برای تخفیف آلام این حادثه برای مردم و طبیعت در اختیار دارد. فرستادن یک هواپیما با 40 تن آب با توجه به گستردگی حادثه چه دردی را دوا می کند؟ همه به یاد دارند که سپاە پاسداران چه حجمی از ثروتهای مردم زجر کشیده ایران را صرف هزینه های مالی ، نظامی ، تدارکاتی بە گروه های تروریست وابستە بە آن در جنگ و خونریزی، از جملە در کشورهای عراق ، سوریە ، لبنان ، یمن ، افغانستان و جاهای دیگر میکند، کە ضمن هدر دان ثروت و سامان مردم ایران، خود بە بخشی از معضلات منطقە آشوب زدە خاورمیانە تبدیل شدە است .
ثانیا، چرا حتی در همین حد هم به فکر آتش سوزیهای گسترده در جنگلهای زاگرس در ایران نبوده و نیست. بنا بە گزارش “کنوانسیون تنوع زیستی ایران” کە در فروردین امسال منتشر شد،”یک میلیون و ۶۴۵ هزار هکتار از جنگلها و مراتع ایران طی شانزده سال گذشته دچار آتش سوزی شده‌اند.” آمار دردناک سوختن جنگلها و تخریب محیط زیست کە سوختن و از بین رفتن هزاران نوع موجودات زندە را بە همراە داشتە است، در سال ٩٩ خورشیدی ، بیش از ۲۱ هزار هکتار از جنگلهای ایران را شامل می شود . طبق گزارش نهادهای رسمی حکومتی از ابتدای امسال، بیش از ٤٣ آتش‌سوزی در جنگلها و مراتع کشور رخ داده است کە در نبود بالگرد و هواپیمای آب پاش ، تنها وسیله خاموش کردن این آتش‌ها، نیروهای مردمی و طرفداران محیط زیست و مردم محلی بودەاند کە با بیل و شاخ و برگ درختان بە جنگ آتش های عظیم و گستردە شتافتەاند. فداکاری مردم محل و طرفداران محیط زیست ،کار خطرناکی بودە که طی چند سال گذشته موجب مرگ چندین نفر از از آنان بویژە مدافعین محیط زیست در مناطق مختلف ایران از جملە شهرهای “مریوان و پاوە” در استانهای کردستان و کرمانشاە گردید. فاجعه تلخ سوختن مراتع و جنگلهای ایران ، بویژە جنگل های “زاگرس” کە در منتهی‌الیه شمال غربی ایران از استان آذربایجان غربی آغاز و سپس غرب ایران ،استانهای کردستان، کرمانشاه، ایلام، چهارمحال و بختیاری، خوزستان و لرستان و جنوب غرب ایران ، استانهای کهکیلویه و بویراحمد و فارس را طی میکند را شامل می شود. طی سال‌های گذشته آتش سوزی جنگل ها و مراتع “زاگرس” در شرایطی گسترش یافتە است ، کە از سوئی انگشت اتهام بە سوی سپاە پاسداران نشانە رفتە است و از سوی دیگر در اکثر استانها و شهرهای کشور حتی یک دستگاه بالگرد آبپاش وجود ندارد . در چنین شرایطی می شنویم که یک هواپیمای آبپاشی ایران با ظرفیت ٤٠ تن آب در یک اقدام نمایشی برای “خاموش” کردن آتش در جنگلهای ترکیە کە چند روز است در آتش می سوزند ،ظاهر شده است. اگر جمهوری اسلامی با فرستادن هواپیمای آبرسان برای خاموش کردن آتش در جنگلهای ترکیە قصد نشان دادن چهرەای بشردوست و طرفدار محیط زیست از خود را دارد ، اما اعمالش در طول ٤٢ سال گذشتە در داخل ایران و در کشورهای منطقە در تخریب محیط زیست ، در برپاکردن جنگ و درگیریهای خونین مستقیم و غیرمستقیم ، در بە هدر دادن جان و ثروت مردم ایران، آنچنان سنگین است کە نە با یک هواپیمای آب پاش ، بلکە با رودخانەها و دریاهای بزرگ نیز پاک نخواهد شد.
آتشی کە امروز بە همت اعتراضات مردمی ، فریادهای خیابانی و اعتصابات کارگری در گوشە و کنار ایران برپا شدە ، نوید پایان عمر رژیم جنایتکار اسلامی را می دهند و در فردای سرنگونی آن خبری از جنگ و تروریسم منطقەای نخواهد بود و جای آن را همیاری در مقابله با سوانح طبیعی و کاهش آلام مردم هم سرنوشت و در دفاع از محیط زیست خواهد گرفت .