١_ ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی از بدو بە قدرت رسیدن تا کنون زندان بزرگی برای اکثر ساکنین آن، بویژە زنان بودە است. این رژیم در بیش از چهار دهە حاکمیت خود کوشیدە است تا حصارهای این زندان بزرگ را با استفادە از اعتقادات مذهبی و فرهنگ فرتوت مرد سالاری گسترش دهد و از اینطریق بی حقوقی نیمی از جمعیت ایران را بە یک امر و روال عادی تبدیل کند. اما در مقابلِ این تبعیض و بی حقوقی آشکار بر علیه زنان، جمع کثیری از زنان و مردان آزادیخواه و برابری طلب با مبارزه مداوم نه تنها تسلیم این فرهنگ، سیاست و اقدامات ارتجاعی نشده اند، بلکه در اشکال گوناگون آن را به چالش کشیده اند.به یاریِ این مبارزات پیگیر بوده است که حصارهای این زندان هر روز ترک بیشتری بر داشتە،تا جائیکە رژیم اسلامی را در نهادینە کردن بی حقوقی علیه زنان در جامعەتا اندازه زیادی ناتوان ساختە است. اشکال متفاوت مقاومت را می توان در حرکت های اعتراضی دوره اخیر که در آن فعالین حقوق زنان با اعتماد بنفس بیشتری پا بە میدان تقابل با قوانین ارتجاعی حاکمیت اسلامی گذاشەاند، مشاهده کرد. چنین مقاومتی جنبش رهایی زنان را بە یک امر واقعی در فضای سیاسی ایران ارتقاء دادە است. جنبشی کە در کنار سایر جنبش های اعتراضی و رادیکال در جامعە بە یکی از ستون های اصلی انقلاب آتی در ایران تبدیل شدە است.
2_ در کردستان زنان آزادی خواه و پیشرو همراە و همگام با جنبش پیشرو زنان در سراسر ایران با بکار گیری ابتکارات خود در شکل دادن بە مقاومت علیە قوانین و فرهنگ ارتجاعیِ اسلامی قدم های بزرگی را برداشتند. زنان در کردستان درعرصه های مختلف جنبش انقلابی كردستان و هر جا که نشانی از اعتراض و مبارزه و مقاومت هست، در خط مقدم این مبارزە قرار دارند. بدون شک این حرکت برای رهایی از قید و بندهای مردسالاری و از اسارت قوانین مذهبی و تامین خواست برابری نمیتواند از خواست رهایی از ستم و استثمار سرمایەداری جدا باشد. مبارزە و مقاومت امروز زنان و مردان آزادیخواە و برابری طلب شرط پیشروی آنها در همگامی با دیگر جنبش های اعتراضی برای رهایی از استثمار نظام طبقاتی و زن ستیز سرمایه داری است.
کنگرە ١٨ کومەلە ضمن ارج نهادن بە مقاومت و مبارزە زنان تأکید میکند کە :
الف _ مبارزه برای تامینحقوق پایمال شدهزنان در عرصەهای سیاسی، اقتصادی،اجتماعی و خانوادە در جامعه تحت حاکمیتِ جمهوری اسلامی فقط امر زنان نیست، بلکە وظیفە همە انسان های آزادیخواە و برابری طلبی است کە از ستم و اختناق و نابرابری حاکم در جامعە رنج می برند، از آن بیزارند و قصد دگرگونی آن را دارند.
ب _ تحقق مطالبات برابری طلبانه زنان در گرو توده گیر شدن مبارزات زنان است. برای تبدیل شدن جنبش زنان به یک جنبش توده ای و اجتماعی،لازم است توده زنان کارگر و زحمتکش در ابعاد میلیونی به میدان مبارزه بیایند. برای انجام این امر باید بر استقلال اقتصادی زنان و بر خواستها و نیازهای رفاهی زنان تأکید کرد و مسیر تحقق این خواستها را نشان داد. طرح مطالبات مندرج در “بیانیه حقوق زن”، بدیل ما در پیمودن این مسیر است.
ج_ بدون شک ایجاد تشکل زنان به منظور هر چه توده ای تر شدن جنبش رهائی زن، وظیفە جدی پیشروان این جنبش خواهد بود کە باید در اشکال مختلف گسترش یابد. اما تاکید بر هم سرنوشتی طبقاتی زنان و مردان کارگر و مبارزە مشترک در تشکلات مستقل خود، نە تنها در تقابل با تشکل مستقل زنان نیست، بلکە در همراهی و همسویی با آن است.
د – فرهنگ حاکم بر جامعه، فرهنگ طبقه مسلط بر جامعه است. تحقیر، بی حقوقی، تبعیض، خشونت، قتل های ناموسی و اذیت و آزار زنان توسط فرهنگ ارتجاعی حکومت اسلامی در جامعه تشدید می شود و باعث جنایات فجیعی در حق زنان می شود. تغییر این شرایط نابرابر و فرهنگ ارتجاعی منتج از آن کار طولانی و مداومی را در میان عموم مردم می طلبد تا برابری و رهایی زنان را به آگاهی عمومی تبدیل کرد.
لذا کنگرە ١٨ کومەلە کمیتە مرکزی منتخب خود را موظف میکند کە در مسیر تقویت این جنبش و مبارزە و مقاومت زنان در کردستان اقدامات عملی روشن و قابل ارزیابی را در دستور کار آتی خود قرار دهد.
کنگرە ١٨ کومەلە
سازمان کردستان حزب کمونیست ایران
دیماه 1400
ژانویه 2022
