به لیست مشاغلِ کاذب و غیر انسانیِ رایج در ایرانِ تحت حاکمیت جمهوری اسلامی، نظیر کولبری و سوختبری باید « شغل» زباله گردی را هم اضافه کرد. روزنامه مردم سالاری که در تهران منتشر می شود، در شماره روز یکشنبه 4 تیرماه خود گزارشی دارد تحت عنوان: « کودکان زباله گرد زیر سیطره مافیای پیمانکاران خدمات شهری». در این گزارش از هزاران کودکی سخن رفته است که در دام مافیای زباله افتاده اند و علاوه بر استثمار وحشیانه، ، محرومیت از تحصیل و گرسنگی، آسیبهای اجتماعی دردناکی نیز در انتظار آنان است.
در ایران تحت حاکمیت رژیم اسلامی که گروه های مافیایی پشت هر تجارت و تولید بزرگی هستند، این عرصه را هم بی صاحب نگذاشته اند. در میان آخوندها و آقا زاده هایشان و مقامات نظامی و امنیتی صدها سلطان و سردسته باند مافیایی وجود دارند که عرصه های اصلی اقتصاد ایران را قبضه کرده اند. زباله، مدیریت و تجارت آن نیز در اختیار باندهای مافیایی قرار دارد که به قیمت سلامتی و جان زباله گردان عمدتا کودکان و زنان فقیر ثروت اندوزی می کنند.
احمدی صدر از مدیران شهرداری تهران در مورد پدیده زباله گردی می گوید :
تنها راه رفع این معضل این است که منشاء ان که سطل زباله است حذف شود و برنامه برای حذف سطل های زباله از شهر در دستور کار شهرداری است. حکومت اسلامی و مقامات ریز و درشت آن بجای حل مسائل اجتماعی ، صورت مسئله را حذف می کنند. با این شیادی آشکار نمی توان واقعیات دردناک زندگی مردم زحمتکش را پنهان کرد . این روزها از سر هر کوچه و خیابانی که عبور کنید، برای لحظه ای هم که شده، بوی تند زباله مخازن، بر صورتتان می زند، بویی که جبراً برای تعدادی از محرومان ایران که کارشان زباله گردی است به امری عادی و روزمره تبدیل شده است. برای نمونه در شهر تهران نزدیک به ۶۹ هزار مخزن جمع آوری زباله در سطح معابر وجود دارد، مخازنی که روزانه حداقل دو بار توسط زباله گردها بهم ریخته شده و زباله های قابل بازیافت را جمع آوری می کنند . در هر کوچه و خیابانی نوجوانان و بزرگسالان و حتی زنانی را می توان دید که کیسه های پلاستیکی بزرگی را به دوش می کشند یا سر داخل سطل زباله ای کرده اند. و نیز آنهائی را که کودکانی بیش نیستند و دستشان به زباله های کف مخزن نمی رسد و خود به داخل مخزن می روند.
این صحنه ها را همه شهروندان هر روز می بینند، اما چرا حکومت اسلامی ایران به سادگی با این پدیده آزار دهنده کنار می آید؟ چرا شغل کاذب زباله گردی به امری بدیهی برای حاکمان فاسد ایران تبدیل شده است ؟
زباله گردی، توهین به کرامت و حقوق مردم تهیدست و محروم است . سلامتی و امنیت مردم محروم و زحمتکش برای حاکمان اسلامی ارزشی ندارد. در ایران که یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان است ، نباید توده وسیعی ناچار به زباله گردی، کولبری و سوخت بری شوند. وظیفه هر انسان شریف و آزاده ای است که از حق حیات، سلامتی و امنیت زحمتکشان زباله گرد، کولبران و سوخت بران دفاع نماید. دفاع از تهیدستان زباله گرد که مجبور به چنین کار ناامن و غیر بهداشتی شده اند، دفاع از کرامت انسان و از سلامتی جامعه است.