دیروز شنبه سی ام بهمن هزاران بازنشسته و فرهنگی در دهها شهر تجمعات اعتراضی بر پا کردند. این گردهمایی ها به دعوت شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران انجام گرفتند. “شورا” در 20 بهمن دو اطلاعیه منتشر نموده و اعلام کرد که به خاطر پیامهای پی در پی و درخواست ادامه ی تجمعات، دو روز تجمع را جایگزین کرده است. “شورا” برنامه تحصن و تجمع ۲۳ تا ۲۷ بهمن ماه را لغو و برنامه جایگزین خود را تجمع سراسری در روزهای ۳۰ بهمن و ۳ اسفند تعیین کرد.
در اطلاعیه ها چنین آمده که هیچ‌یک از مطالبات ما تاکنون محقق نشده‌است و ما بر پای عهد خود با فرهنگیان ایستاده‌ایم وعده‌های پوشالی در عزم و اراده ما خللی ایجاد نخواهد کرد و تا مطالبات بازنشستگان و شاغلان محقق نگردد از پای نمی نشینیم. ضمن توجه به سایر اشکالِ پیگیری مطالبات، ما به اعتراضات خود ادامه می‌دهیم.
فراخوان شورای فرهنگیان طبق معمول مورد حمایت بقیه کارگران قرار گرفت. شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت ضمن حمایت از فراخوان مذکور از بقیه کارگران هم به عنوان کارگر معترض و هم به مثابه والدین دانش آموزان خواست تا در اکسیون های معلمان در روزهای سی بهمن و سوم اسفند شرکت کنند. در بخشی از فراخوان شورای نفت نوشته شده:
اعتراض فرهنگیان و بازنشستگان به وضع بد معیشتی و تبعیض ها و نابرابری ها و نیز به حقوق های نجومی و اختلاسگری ها که یک درد همگانی است، برحق است. همانطور که معلمان تاکید کرده اند مطالبات آنها صرفا معیشت محور نیست؛ بلکه معلمان بر آموزش با کیفیت و غیرایدئولوژیک و تحصیل رایگان برای همه کودکان، پایان دادن به خصوصی سازی ها و کالایی کردن آموزش و تامین آموزش و پرورشی مدرن، شاد و انسانی تاکید دارند.
فراخوان شورای معلمان و حمایت های کارگری سبب شد تا علیرغم وجود گسترش بیماری امیکرون، سرما و برف و بوران و تهدیدات نیروهای امنیتی در روز شنبه سی ام بهمن تعداد قابل توجهی از شهرهای ایران میدان نمایش مبارزه زنان و مردان فرهنگی شاغل و بازنشسته شود. نیروهای امنیتی در بعضی شهرها به گردهمایی اعتراضی یورش بردند و کوشیدند مانع تجمع معترضان گردند که با مقاومت روبرو گردیده و موفق نشدند. آنها در کرج توحش را به سطح بالایی رسانده و 15 مبارزِ معترض را دستگیر کردند که نام شش نفر از آنان اعلام شده که عبارت است از:
” خانم‌ها شبنم بهارفر، آزاده مختاری و آجرلو و آقایان جمشیدی، سالمی و شهریاری.” در تظاهرات روز گذشته تجمع کنندگان شعار می دادند، «معلم به پا خیز برای رفع تبعیض», «فرهنگی باغیرت تن نمیده به ذلت», «معلم زندانی راهت ادامه دارد», «مدعی عدالت خجالت خجالت», «دولت خیانت می کند مجلس حمایت می کند», « معلم زندانی، آزاد باید گردد», «آموزش رایگان حق فرزندان ما».
در پایان این دور از اعتراضات معلمین قطعنامه ای که در آن باردیگر بر مطالبات بر حق معلمان تاکید شده بود در همه تجمعات قرائت و به تائید شرکت کنندگان رسید. در این قطع نامه آمده است:
اگر قانون مدیریت خدمات کشوری و همسان‌سازی حقوق بازنشستگان به اجرا در نیاید؛
اگر لایجه رتبه‌بندی مطابق با خواسته اکثریت معلمان در سال ۱۴۰۰ عملیاتی نشود و بودجه آن برای سال آینده مشخص و معین نگردد ؛
اگر دولت و مجلس به دنبال برنامه‌های غارتگرانه برای صندوق ذخیره فرهنگیان باشند و مالکیت معلمان به صندوق را نپذیرند؛
اگر امنیت شغلی نیروهای غیررسمی، خریدخدماتی و خدمتگزاران تامین نگردد و پاداش بازنشستگان ۱۴۰۰ پرداخت نشود؛
اگر همچنان سیاست‌های پولی‌سازی ادامه یابد و دست حاکمیت در جیب والدین دانش‌آموزان باشد و حقوق دانش‌آموزان تامین نگردد؛
اگر معلمان زندانی آزاد نشده و معلمان اخراجی بر سر کار خود بر نگردند و احکام صادر شده علیه معلمان لغو نگردد و احضار فعالان صنفی و پرونده‌سازی‌ها ادامه داشته باشد؛
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران اعتراضات خود را به اشکال متفاوت و گسترده‌تر ادامه خواهد داد. ما از تمام ارکان قدرت می‌خواهیم بیش از این در مقابل اراده جنبش معلمان نایستند و به مطالبات معلمان بازنشسته و شاغل تن دهند.
حمایت جامعه از مبارزات برحق معلمین از پیوند محکمی سرچشمه میگیرد که بین نیروی هدایت کننده و بدنه به وجود آمده است. دو اطلاعیه شورای فرهنگیان که مورد اشاره قرار گرفت نمایانگر این واقعیت است که شورا به بدنه گوش می دهد. در ضمن توجه شورا به سایر عرصه های کار معلمان و دادن رهنمود درست در ایجاد این ارتباط محکم تاثیر دارد.
تحکیم رابطه سازمانیافته شورای معلمین با لایه های مبارز و فعال کارگران، تقویت رابطه روشنگرانه با دانش آموزان، والدین آنها و بقیه اقشار حق طلب، نیرومند تر کردن رابطه با بدنه موجب پیشتازی بیشتر و الهامبخش مبارزات فرهنگیان خواهد شد.