از شکنجه گاههای وزارت اطلاعات که بگذریم، هیچ نهادی در ایران به اندازه قوه قضائیه و زندانهای جمهوری اسلامی نشان دهنده چهره کریه و ضد انسانی این رژیم نیستند. این روزها و با شیوع بیماری کرونا که سریعا به کلیه زندانها در سراسر ایران نیز سرایت نمود، گزارشهای تکان دهنده ای از شرایط زندگی در این زندانها به بیرون درز می کند: از بدی تغذیه و غذاهائی که قابل خوردن نیستند، از نبودن امکانات اولیه نظافت و بهداشت، از به حال خود رها کردن زندانیان بیمار، از تراکم جمعیت در فضائی کوچک، از عدم تفکیک زندانیان سیاسی و عادی، از توزیع مواد مخدر توسط مامورین صورت می گیرد و بیش از همه زندانیان کم سن و سال را هدف گرفته است ،از بدفتاری زندانبانان و تحقیر مداوم زندانیان، از نبود تلویزیون و کتابخانه و سالن ورزشی و بسیاری فشارها و محدودیتهای ضد انسانی دیگر، گزارشهای زیادی به بیرون زندان راه یافته است. وجود چنین شرایطی که شیوع بیماری کرونا آنرا بیش از پیش غیرقابل تحمل نموده است، در دو هفته اخیر شورشهای متعددی را در زندانهای مختلف به دنبال داشته است:
در آخرین روز سال ۹۸ در جریان شورش در زندان پارسیلون خرم‌آباد، یک زندانی کشته و یک زندانی زخمی گردید و 23 زندانی نیز موفق به فرار شدند. در نخستین روز سال جاری شاهد شورش زندانیان زندان شهرستان الیگودرز بودیم که با عکس العمل شدید نیروهای رژیم که برای سرکوب زندانیان اعزام شده بودند، روبرو شد. این اعتراض‌ها منجر به درگیری و تیراندازی شد و در جریان آن یک نفر از زندانیان کشته و یک نفر نیز زخمی شد .روز پنج‌شنبه ۷ فروردین‌ماه زندانیان محبوس در زندان تبریز در اعتراض به پذیرش زندانی جدید بدون طی دوره قرنطینه و تاخیر در بررسی پرونده‌های زندانیان برای اعزام آنها به مرخصی، دست به اعتراض زدند. خبرهای رسیده حاکی است که دود غلیظی از محل زندان برخواسته و صدای تیراندازی نیز شنیده شده است. روز جمعه ٨ فروردین ماه، 80 نفر از زندانیان بند١و ٢ زندان مرکزی شهرستان سقز دست به شورش زدە و پس از درگیری با نگهبانان از زندان فرار کردند.در ساعات اولیە بامداد روز یکشنبە ١٠ فروردین حدود ٣٠٠ زندانی محبوس در زندان مرکزی مهاباد در اعتراض به شرایط زندان و خطر آلوده شدن به ویروس کرونا، دست بە شورش زدند. نیروهای سپاه پاسداران با محاصرە کردن زندان وارد زندان شدە و بە سوی زندانیان معترض آتش گشودند. در جریان این درگیری یک زندانی کشته و ٥ زندانی دیگر نیز زخمی شدەاند. عصر روز یکشنبه دهم فروردین زندانیان زندان عادل آباد شیراز، یکی از پرجمعیت ترین زندانهای ایران، سر به شورش برداشتند. درگیری با نیروهای رژیم ساعتها ادامه داشت. شایعاتی مبنی بر فرار شمار زیادی از زندانیان در شبکه های اجتماعی منتشر شده است.
اما در مورد شرایط زندانیان سیاسی در زندانهای جمهوری اسلامی، وضع از این هم بدتر است. علیرغم فشار خانواده ها در داخل کشور و فشار نهادهای بشردوست بین المللی در خارج کشور، جمهوری اسلامی هنوز چند هزار زندانی سیاسی را همچنان در چنین شرایط شیوع کرونا در چنین زندانهائی در بازداشت نگهداشته است. رژیم نه تنها به این فشارها اعتنائی نکرده است، بلکه طی روزهای اخیر دهها نفر از فعالین مدنی را که تلاش کرده اند دیوار سانسور و دروغپردازی رژیم را بشکنند، به زندان افکنده است. طی روزهای گذشته دستگاههای امنیتی رژیم در استان‌های تهران، البرز، گیلان، مازندران، کردستان، آذربایجان، قم و سمنان، بیش از 70 نفر از فعالان عرصه مجازی را به زندان انداخته اند.
علیرغم وعده های ابراهیم رئیسی، رئیس قوه قضاییه، در مورد فرستادن زندانیان سیاسی به مرخصی، تنها تعداد انگشت شماری، آنهم با تامین وثیقه‌های سنگین، به مرخصی اعزام شده اند. اکثریت آنها کماکان در زندان به سر می‌برند. تعداد زیادی از زندانیان سیاسی مانند گلرخ ابراهیمی، مرجان داوری، رها احمدی و لیلا میرغفاری، در بند زندانیان جرائم جنائی به سر می برند و به خواسته مدوام آنها در مورد اجرای اصل تفکیک جرائم توجهی نشده استبر اساس برخی گزارش‌ها، کرونا وارد زندان اوین هم شده است . در همین رابطه، رضوانه خان‌بیگی و نسرین ستوده در بند زنان زندان اوین و مرتضی نظری سدهی و حسین سرلک، از زندانیان محبوس در بند چهار این زندان، در روزهای گذشته، به‌دلیل کوتاهی در اعزام زندانیان سیاسی به مرخصی و همچنین بی‌توجهی به رسیدگی به پرونده آنها، دست به اعتصاب غذا زده‌اند. ظهر روز یکشنبه ۲۵ اسفندماه نیز زندانیان سیاسی بند چهار زندان اوین، به نشانه اعتراض، از دریافت جیره غذای دولتی خودداری کرده‌اند.در حال حاضر، سهیل عربی، از زندانیان سیاسی محبوس در این زندان و ابوالفضل کریمی، از بازداشت شدگان خیزش سراسری آبان‌ماه 98، در اعتراض به همین مسائل در اعتصاب غذا به سر می‌برند. جمهوری اسلامی علیرغم درخواست‌های مکرر ناظرین حقوق بشر سازمان ملل متحد، تا‌کنون اجازه حضور نمایندگان این نهاد در ایران و بررسی وضعیت زندانیان سیاسی را نداده است.
جمهوری اسلامی با کوته نظری خاص همه دیکتاتوری ها، اپیدمی کرونا را به مثابه برکتی برای خود می بیند که در سایه آن امروز مردم را به ناچار خانه نشین کرده است. اما بحران کرونا ابدی نخواهد بود و این بلا نیز سرانجام و در آینده نزدیک به نیروی خلاق انسان امروز و پیشرفت تکنولوژی به زانو درخواهد آمد. آنگاه نوبت تسویه حساب مردم استثمار شده و ستمدیده ایران با رژیم بی کفایتی که این چنین تبهکارانه توانائی خود را به رخ زندانیان بیدفاع می کشد، فرا می رسد. کارگران و مردم مبارز ایران، فرزندان خود را در زندانهای رژیم اسلامی تنها نخواهند گذاشت. این بار درهای زندانها نه در نتیجه شورش زندانیان، بلکه به همت مردم قیام کننده در بیرون زندانها شکسته خواهد شد. زندانیان سیاسی به آغوش پر مهر خانواده هایشان باز خواهند گشت و زندانیان جرائم عادی نیز پرونده هایشان که در دستگاه قضائی فاسد جمهوری اسلامی سرهم بندی شده است، با بهرمندی از بالاترین سطح عدالت و انصاف و انسانیت ،بازبینی خواهد شد.