امروز، یکشنبه 24 دیماه 1402، معلولین از سراسر ایران طی فراخوان قبلی در تهران در مقابل سازمان برنامه و بودجه به اعتراض گرد آمدند. آنها به عدم اجرای قانون حمایت حقوق معلولین، شدیدا اعتراض شدید دارند. طبق ماده 27 این قانون سازمان تامین اجتماعی موظف است، مستمری معلولین شدید و خیلی شدید را مطابق حداقل دستمزد تعیین شده توسط شورای عالی کار بپردازد. اما مستمری این معلولین از سالها پیش تاکنون ماهانه تنها 530 هزار تومان است. معلولین در ادامه مبارزات قبلی یکماه پیش در تهران گردهمائی جمعی و سراسری داشتند. در آن تجمع مخبر، معاون قبلی رئیس جمهور و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، در میان معترضین حاضر شده و تعهد سپرد مشکلات معلولین و مخصوصا معلولین مشمول ماده 27 را در اسرع وقت حل نماید. یکماه از آن وعده توخالی گذشته و معلولین همچنان مستمری ناچیز یاد شده را دریافت میدارند. قرار است فردا، یعنی دوشنبه 25 دی، ساعت ده معلولین استان خوزستان در مقابل استانداری با خواست اجرای ماده 27 گرد آیند.
معلولین صرف نظر ازعلت، کیفیت، و حدت نقص و ناتوانی‌شان، دارای همان حقوق اساسی هستند که سایر شهروندان از آنها برخوردارند. حق بهره مندی از آموزش و پرورش، بهداشت، مسکن، اشتغال، امکانات تفریحی، ورزشی، حقوق مدنی و سیاسی از حقوق ذاتی آن‌هاست. اینها حقوقی هستند که صدها میلیون معلول و حامیان آنها در جهان سالهای طولانی برایشان مبارزه کرده و در منشور سازمان ملل متحد گنجانده اند.
معلولین در ایران دارای مشکلات متعددی هستند ازجمله می توان به موارد زیر اشاره کرد: مشکل فقر شدید، حمل‌ونقل و جابه‌جایی درون و برون‌شهری به دلیل عدم وجود امکانات ویژه معلولین در جاده ها و خیابانها و اماکن عمومی، مشکلات کار، به دلیل عدم وجود قوانین حمایتی از آنها، برخورد نامناسب کارفرماها، حاکمیت و افراد جامعه به معلولین به دلیل عدم فرهنگ سازی، بی توجهی به استعدادهایی که معلولین دارند که با استفاده از آنها بتوانند زندگی را از نو آغاز کرده و احساس کمبود یا مزاحمت برای دیگر افراد نداشته باشند، مشکلات اقتصادی ناشی از نبود شغل مناسب و گاه هزینه‌های سنگین ویژه شرایط زندگی ، مشکلات تحصیلی شامل عدم امکانات در مدارس و دانشگاه‌ها ، مشکلات ازدواج و غیره. در کشوری مثل ایرانِ تحت حاکمیت جمهوری اسلامی، که بجز معدودی حاکم و یا شریک در حاکمیت و صاحبان فاسد سرمایه های کلان بقیه شهروندان برای تحقق هر مطالبه ای باید به سختی و با دادن هزینه های سنگین بجنگند معلول از چه حقوقی می تواند برخوردار باشد؟ معلولین ناشی از شغل های به شدت نا ایمن و خطرناک، جنگ، شکنجه در زندان ها، تصادف در جاده های فرسوده و غیر استاندارد، خدمات پزشکی طبقاتی و به شدت ناکافی، جرم انگاری سقط جنین، امراض خانوادگی و نظایر آنها چگونه میگذرانند؟
در ایران تحت حاکمیت رژیم اسلامی هرگز آمار حقیقی از شمار معلولین انتشار نیافته است. آمار رسمی مربوط به شمار معلولین تحت پوشش سازمان تامین اجتماعی است که تقریبا یک دهم آمار واقعی است. آمار سازمان های غیر حکومتی و سازمان بهداشت جهانی نشان می دهند که بین 11 تا 12 درصد از جمعیت ایران دارای معلولیت هستند و در این میان 4 تا 5 میلیون نفر دچار معلولیت شدید یا بسیار شدید هستند و هر ساله بیش از 60 هزار نفر به شمار معلولین اضافه می شود.
در یکی از گزارش های سازمان دیدبان حقوق بشر و کمپین حقوق بشر ایران با عنوان “من نیز به اندازه شما انسان هستم” آمده است : «بسیاری از معلولین ایرانی هنوز در خانه‌های خود به دام افتاده‌اند و قادر به زندگی مستقل و مشارکت در جامعه همپای سایر شهروندان نیستند”.
ناتوانی و یا کم توانی در پاره ای از فعالیت های فیزیکی و ذهنی به معنای ناتوانی و کم توانی کامل و مطلق نیست و ممکن است بخش یا بخش هایی از بدن و یا ذهن یک انسان کارکرد کامل و لازم را نداشته باشد ، ولیکن بخش‌های دیگر کارکرد و توانمندی بیش از معمول و نرمال را داشته باشد .
کردستان یکی از مناطق ایران است که در آن معلولین از همین حداقل های موجود در جامعه ایران هم محروم هستند. فقر و بیکاری، عدم وجود خدمات و سرویس های دولتی برای معلولین، چهل سال اشغال نظامی و انفجار مین و تیراندازی بسوی کولبران و غیره بخشی از مردم را دچار مشکلات درونی و فیزیکی کرده است .رژیم اسلامی نه در کردستان و نه در سراسر ایران حاضر به قبول مسئولیت خود در قبال معلولین این جامعه نیست. با کسر کوچکی از هزینه های کلانی که صرف میلیتاریسم، سرکوب مردم، تروریسم و دخالتهای ارتجاعی در بیرون از مرزها می شود، می توان یک زندگی انسانی برای معلولین فراهم آورد، امری که تامین آن باید از اولویتهای دولت برآمده از سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی باشد.