گزارش های رسیده حاکی است که این روزها بار دیگر فشار بر بهائیان و بویژه جریان مصادره اموال متعلق به آنان شدت گرفته است. در جدیدترین نمونه از این روند، دادگاه انقلاب استان سمنان دستور مصادرۀ املاک شش بهائی را به درخواست «ستاد اجرایی فرمان امام» صادر کرده است. مصادره اموال تنها ستمی نیست که بر این اقلیت مذهبی در ایران تحمیل می شود. جان و هستی آنها مدام در خطر تعرض جمهوری اسلامی قرار دارد. دانش آموزان و دانشجویان مربوط به خانواده های بهائی در تمام مراحل تحصیل مورد تبعیض، آزار و محرومیت قرار می گیرند.
آئین بهائی جزو ادیان رسمی کشور نیست. از اینرو دانش آموزانی که بگویند پیرو دین بهائی هستند، از مدرسه اخراج می شوند. در فرم هائی که برای پذیرش در دانشگاهها پر می کنند، اگر اظهار کنند که بهائی هستند، رسماً پذیرفته نمی شوند و اگر به سئوال مربوط به باور مذهبی خود حواب ندهند، باز به بهانه «نقض پرونده» رد خواهند شد. اما مشکلات بهائیان تنها به مسئله تحصیل فرزندانشان محدود نمی شود.
از فردای روی کار آمدن جمهوری اسلامی ایران، بهائیان، سکولارها ،کمونیست ها ، مردم کردستان و زنان زیر فشار و سرکوب حکومت اسلامی قرار گرفتند و دشمنی آشکار این رژیم با این چهار بخش جامعه ایران به پرچم و دلیل وجودی و بقای رژیم تبدیل شد.
حکومت اسلامی با هر آنچه پیشرو، مترقی، انسانی، مدرن و ارزشی جهانشمول دارد مخالفت و سر ستیز دارد، از موزیک و هنر تا سینما و تئاتر، از آزادی بیان تا نشر آزاد کتاب و نشریات، از حضور صدای مخالف و فعالیت احزاب سیاسی و کارگری تا تشکلات مدنی، از حقوق حیوانات تا حفظ محیط زیست، هیچ عرصه ای نبوده است که با سرکوب و زندان و با شکنجه و اعدام فعالین اصلی آنها روبرو نشده باشد. اما برخورد با بهائیان از جنس و شیوه ای به مراتب رذیلانه تر و ارتجاعی تر بوده است .
رژیم اسلامی برای نابودی فیزیکی بهائیان بدون وقفه تلاش کرده است. دین و اعتقادات بخشی از مردم را ضاله و غیر قابل قبول دانستن، زن و مرد بهائی، جوان و پیر و حتی کودکان آنها را به زندان انداختن، خانه و دارائی آنها را مصادره کردن، جوانان بهائی را از تحصیل در دانشگاه محروم کردن، اماکن مقدس آنها را خراب کردن، محل دفن و قبرهای بهائیان را از بقیه مردم جدا کردن و بطور مرتب سنگ قبرها را شکستن، غیر قابل استخدام کردن بهائیان و اخراج آنها از هر کار حکومتی و خصوصی، ناچار کردن آنها به مهاجرت و پیوسته در رسانه ها و مراسم های مذهبی علیه آنها پاپوش و پرونده سازی کردن، تنها بخش کوچکی از سیاست نسل کشی بهائیان در ایران تحت حکومت اسلامی است .
آنچه حکومت اسلامی در مقابله با مردم بهائی انجام می‌دهد همان سیاست آلمان نازی و دیگر فاشیست های قرن گذشته است که در مورد یهودی ها، کولی ها و سوسیالیستها بکار گرفتند. همان سیاست خلافت اسلامی عراق و شام یا داعش است که در مورد کردهای ایزدی در شنگال انجام دادند .
سکوت مردم و حتی تائید ضمنی پاره ای از روشنفکران در مقابل سیاست حذف و نابودی مردم بهائی از سوی رژیم اسلامی، دست حکومت اسلامی و اراذل و اوباش آنها را برای تحمیل فجایع بیشتر بر بهائیان باز گذاشته است .اگر مردم ایران به موقع و بگونه ای مناسب در مقابل لشکر کشی و فرمان جهاد علیه مردم کردستان ایستادگی می‌کردند، اگر تبعیض و سرکوب بهائیان را سرآغاز سرکوب و بی حقوقی خود می دیدند، اگر کشتار نیروهای چپ و کمونیست را محکوم می‌کردند، اگر تبعیض نهادینه و خشونت علیه زنان را تبعیض و بی حقوقی علیه همه جامعه می دانستند، اینک ما شاهد فجایع هر روزه علیه مردم بهائی نبودیم .
دفاع و پشتیبانی از مردم بهائی در مقابل سیاست فاشیستی و نسل کشی حکومت اسلامی ، دفاع از حقوق بشر، دفاع از آزادی دین و بی دینی ، دفاع از جدایی دین از دولت است .
جدایی دین از دولت، نبودن دین رسمی، جدایی دین و مذهب از آموزش و پرورش، آزادی دین و مهم تر از همه آزادی بی دینی و نداشتن هیچ دین و مذهبی ، قطع کامل هرگونه کمک مالی و دولتی به نهادها و دستگاه مذهب و مالیات گرفتن از منابع دارایی و تجاری نهادهای مذهبی شرط لازم جلوگیری از فجایعی است که علیه مردم بهایی و دیگر اقلیت های مذهبی در جریان است. اگر چه آزادیها و حقوق اولیه مردم ایران بیش از چهار دهه است به خشن ترین شکل از سوی جمهوری اسلامی پایمال می شود، اما در این میان بهائیان صرفا به خاطر باورهایشان، از محرومیتها بیشتری رنج برده اند و جان و هست و نیستشان همواره در خطر بوده است. همین رئیسیِ رئیس جمهور،حکم اعدام دهها بهائی را با پرونده سازی و اتهامات دروغین صادر کرده است.
لازم است از همین امروز با تمام امکانات موجود و بدون هیچ اگر و امایی از حقوق انسانی مردم بهائی در مقابل رژیم اسلامی ایران دفاع کنیم . یکی از افتخارات مردم مبارز در کردستان هم زیستی مسالمت آمیز همه ادیان و مذاهب و از جمله حضور و تحمل بهائیان بوده و هست. کردستان هنوز تنها و یا معدود منطقه ای است که بهائیان از سوی مردم آن با آغوش باز پذیرفته شده و دین امر خصوصی مردم تلقی گردیده است .
بهائیان و پیروان و معتقدین هر دین و مذهبی، هر باور و اعتقادی باید بتوانند در آزادی و امنیت زندگی کنند و جان و مال آنها از هرگونه تعرض حکومتی و یا خشونت دسته های اراذل و اوباش مذهبی در امان باشند. تعرض و خشونت علیه بهائیان، نفرت پراکنی علیه آنان لازم است سریعاً خاتمه یابد و بهائیان بتوانند در امنیت و آزادی کار و زندگی کنند .