سال 2021، که سال مصیبت های عظیم برای اکثریت ساکنان کره زمین بود، رفت. ناتوانی بورژوازی در مقابله با ویروس کرونا و جهش های پیاپی این ویروس موجبات مرگ پنج میلیون و سیصد و هشتاد هزار انسان را فراهم کرد. منابع آگاهی که بر نقصان این آمار مطلعند عدد واقعی مرگ ناشی از کرونا را 8 میلیون و چهارصد هزار نفر تخمین میزنند.
بانک جهانی در اوایل سال 2021 گزارش داد که 97 میلیون نفر در سال 2020 فقیر و فقیرتر شدند. این بانک ویروس کرونا را عامل این فقر معرفی کرد، در حالیکه در واقع سرمایه دارانی مسبب این فقر بودند که از حاصل کار و رنج زنان و مردان کارگر میلیاردها دلار ثروت خود افزودند. دستگاههای تبلیغاتی بورژوازی ادعا میکنند که تمام ساکنان زمین به یکسان قربانی کرونا بودند. این ادعا دروغین است. قربانیان اصلی کرونا اقشار تهیدست جامعه، کارگران و سالمندانی بودند که از خدمات اجتماعی کافی بهرمند نبودند. صدها میلیون کارگر اسیر استثمارگرانی بودند که از طریق قطع کمکهای دولتی و بیمه ها کارگران را ناچار کردند در شرایط کرونایی برای آنها کار کرده و سود بیافرینند. رسوا ترین اینگونه استثمارگران “جف بزوس”، صاحب آمازون است. او در همین دوسال وجود کرونا تعداد کارگرانش را از 500 هزار به یک میلیون و ثروتش را به بالای “تریلیون” یعنی هزار میلیارد دلار رساند. در سال 2021 فقط 10 میلیاردر 500 میلیارد دلار بر ثروت خود افزودند.
در این سال بورژواهای بزرگ هرگز به این وسعت از شرایط مناسب برای کشیدن شیره جان کارگران و بردن سود بهره مند نبوده اند. در اواخر نوامبر سال گذشته “لابراتوار نابرابری جهانی” در پاریس گزارش کرد که دو هزار و هفتصد و پنجاه میلیاردر سه و نیم درصد ثروت دنیا را در کنترل دارند. در حالیکه نصف جمعیت دنیا فقط دو درصد ثروت جهان را صاحبند.
شواهد و فاکت های سال 2021 اگر فقط از طریق مشاهده بررسی شوند جهان به کام بهره کشان تصویر میشود. اما یک ارزیابی عمیقتر تصویر دیگری را نشان میدهد. ویروس کرونا در اواخر 2019 وقتی ظاهر شد که سیستم سرمایه داری وارد بحران عمیقتری از بحران سال 2008 شده بود. کارشناسان بورژوا البته کوشیدند که ویروس را عامل بحران معرفی کنند. اما این دروغی بیش نبود.
در سال 2021 فقط نیروی کار نبود که زیر فشار بیشتری از جانب سیستم سرمایه داری و سرمایه داران قرار گرفت. این نظام و صاحبان سرمایه بحران محیط زیست را هم تعمیق کردند. در این سال سوخت فسیلی، و در راس آنها زغال سنگ، بیشتری توسط ابر شرکت ها معامله گردید و سوزانده شد. در نتیجه بنا به گزارش سازمان هواشتاسی جهانی در کنفرانس اقلیمی گلاسکو، در بریتانیا، در هفت سال گذشته حجم گازهای گلخانه ای در اتمسفر بطور مداوم در حال افزایش بوده است. در نتیجه اقدامات ویرانگر بورژوازی در سال 2021 هوا گرمتر شد؛ یخهای قطبی بیشتری آب شدند. خشکسالی حادتری یقه مردم کشاورز و زحمتکش را گرفت .
در عین حال شیوع ویروس کرونا ناتوانی سیستم اقتصادی و سیاسی بورژوازی در اداره جامعه را نیز عیان کرد. کارشناسان جدی تر بورژوازی در کنفرانس 2021 داووس در سویس، که هر سال بورژواهای بزرگ و نمایندگانشان استراتژی بورژوازی را در آن به روز میکنند، ترس و هشدار نسبت به انقلابی محتمل مشهود بود. سرمایه داران و یا نمایندگان آنها در داووس صحبت از ایجاد تغییرات در اقتصاد برای اجتناب از انقلاب را به میان آوردند. سیاست های کینزی برای مقابله با بحران از نو در میان بانک های مرکزی و اقتصاد دانان پذیرش پیدا کرده و بعضی کشور ها نظیر آمریکا آنرا پذیرفته اند.
اما بورژوازی در 2021 با مقاومت ها، اعتراضات و مبارزات وسیعی هم روبرو بود. برای مثال کارگران در کشوری مثل آمریکا، گذشته از دست زدن به اکسیون های گوناگون با مقاومت در برابر بازگشت به کار در شرایط خطرناک کرونایی، کارفرما ها را با کمبود نیروی کار روبرو کردند. یا مثلا در هندوستان صدها میلیون دهقان با راه پیمایی ها، تحصن ها، بهم زدن مراسمهای بورژوازی بزرگ هند سبب شدند تا حکومت فوق راست مودی قوانینی را ملغا کند که برای تسلط بیشتر کلان سرمایه داران جهانی بر کشاورزان و کارگران کشاورزی تصویب کرده بود.
اگر سال 2021 میلادی برای کارگران و مردم محروم نگه داشته شده ایران فاجعه آمیز تر بود. تشدید استثمار، گسترده شدن ورژن های مختلف ویروس کرونا، بازی با ارز توسط دولت که تورم و گرانی بی سابقه را به مردم به فقر کشیده شده تحمیل کرد، امان از مردم را برید. اما کارگران، معلمان ، بازنشستگان، با اکسیون مبارزاتی بزرگ و رو به رشد خواستار بهبود شرایط زندگی سیاسی و معیشتی خود شدند. آنها با پیش کشیدن حداقل دستمزد ماهانه 12 میلیون تومان برای همه کارگران، رتبه بندی واقعی برای معلمین، یکسان سازی وضعیت بازنشستگان، آزادی زندانیان سیاسی، جلوگیری از کالایی شدن آموزش و رایگان کردن کامل آن فضایی سیاسی را گشوده اند. تاثیرات این مبارزات اگر در کنار مبارزات رادیکال اجتماعی در سایر نقاط جهان قرار گیرد ،می توان امیدوار بود که سال بهتری پیش رو خواهد بود.