سایت “اکو سیستم” در سوم مرداد از قول احد وظیفه، رئیس مرکز ملی اقلیم و مدیریت بحران خشکسالی سازمان هواشناسی کشور نقل کرد که وضعیت بارندگی در نیمه شرقی ایران و عرض‌های شمالی از سال قبل بدتر است و تامین آب شرب در بعضی مناطق ایران، دغدغه جدی است این کارگزار رژیم البته مسئله بارش در شمال و بخش هائی از جنوب شرق کشور در تابستان را محتمل و مایه امیدواری دانست. اما کارشناسان در مقابل گفته اند باران های تابستانی هم مشکل کم آبی را حل نکرده، هیچ بلکه می توانند موجب خسارت، صدمات و لطمات جانی شوند. این خسارت و لطمه هم اکنون در سیستان و بلوچستان روی داده است. روز پنجشنبه ۵ مرداد ماه،در پی وقوع بارش باران های رگباری در این استان و جاری شدن سیلاب و طغیان رودخانه های فصلی علاوه بر خسارات سنگین مالی دستکم پنج نفر بر اثر غرق شدن در یکی از رودخانه ها جان خود را از دست دادند.
در کنار بحران کم آبی که زنگ خطر را برای جمهوری اسلامی و لاجرم مردم به صدا درآورده خبر خشک شدن 99 در صدی تالاب گاوخونی در بین اصفهان و یزد، با 47 هزار هکتار وسعت بر مشکلات افزوده و دامنه ایجاد ریزگرد ها را افزایش خواهد داد. در سوم مرداد یکی از کاربدستان رژیم گفت 14 میلیون هکتار کانون بحران ریزگرد در ایران وجود دارد. اخیرا در نتیجه بحران ریزگردها در سیستان و بلوچستان؛ ۸۳۳ نفر روانه بیمارستان های بی امکانات کرد.
بحران زیست محیطی در ایران تنها منحصر به خشک سالی، ریزگرد و کم آبی نیست. آنجا که آب نیز هست، مردم با آلودگی شدید آن روبرویند. آب و هوای آلوده نیز در این کشور از مشکلات اساسی است. در کنار این معضلات زدن و افتتاح سدهائی که زیانشان بیشتر از سودشان می باشد همچنان ادامه دارد. آخرین نمونه آن سد چمشیر، در استان کهگیلویه و بویر احمد می باشد که در روز 26 تیر افتتاح شد. نوشته اند ساخت این سد، که می تواند سرنوشت سد گتوند را پیدا کند، زیر فشار مقامات چینی، که سرمایه گذار سد می باشند، انجام گرفته است. در کنار آن باید فرونشست زمین و نابودی طبیعی و عمدی جنگل ها را در نظر گرفت که ما در کردستان شاهدش هستیم. در مریوان و جانرود هزاران هکتار جنگل عمدتا بلوط توسط سپاه و سوء استفاده چیان وابسته به قدرتمداران فقط در چند ماه اخیر به بهانه امنیت و یا برای انبوه سازی و کشت انگور سوخته و یا بریده و غارت شده اند.
بحران زیست محیطی معضلی جهانی است. عامل اصلی آنهم سیستم سرمایه داری است. اما حکومت ها نقش های متفاوتی در تخریب زیست بوم دارند که جمهوری اسلامی یکی از بدترین آنهاست. این رژیم ایدئولوژیک و عقب افتاده سرمایه داری برای حل هیچکدام از مشکلات مربوط به این عرصه برنامه منسجم و دراز مدتی ندارد. دولت رئیسی جلاد فقط دو دهم درصد از بودجه امسال، یعنی مبلغ ناکافی 93 میلیون دلار را به حفاظت از محیط زیست اختصاص داده است. آنهم پس از کسر سهم دزدان میزان کمتری از آن باقی می ماند. اما رژیم که میداند محیط زیست چشم اسفندیار آن و امری سیاسی است برای امنیتی آن کردنش برنامه داشته و عمل هم کرده است. برپایه گزارش دریافتی روز شنبه 7 مرداد ماه نیروهای امنیتی رژیم ایران یک فعال زیست محیطی به نام یاسر نوری در جوانرود را بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل کردند. همزمان نیروهای سپاه در سی خرداد 3 فعال محیط زیست اهل کامیاران با اسامی محسن دادگر، سعید دادگر و یاسر صابری را دستگیر کرده اند. این اقدامات سرکوبگرانه در جمهوری اسلامی سابقه رسوائی دارد. رژیم طی سال ها بسیاری از فعالان محیط زیست را به شکل دسته‌جمعی و یا فردی بازداشت و روانه زندان کرده و آنها تحت شکنجه های شدید قرار داده است. گویا بعضی از آنها به تصادف آثار فعالیت های هسته ای سپاه را روی گیاهان را مشاهده کرده بودند. جلادان به این بهانه دکتر کاووس سید امامی، استاد دانشگاه را چنان شکنجه دادند که جان سپرد.
آشکار است که رژیم و عملکردهایش وضع محیط زیست را به طرف فاجعه سوق می دهد. فقط با مبارزه پیگیرانه، همبسته، متشکل می توان آنرا واداشت تا برای محافظت از محیط زیست اقدامات جدی و هدفدار انجام دهد. البته هرچه در این عرصه و در نتجه مبارزه بدست آید محدود خواهد بود که مفید اما ناکافی است. راه حل موثر و ماندگار جهت انجام اقدامات جدی برای حفاظت از زیست بوم در گرو سرنگونی انقلابی رژیم است. ایران بر دریائی از ثروتهای طبیعی نشسته است. اگر قدرت سیاسی به دست صاحبان بر حق و توانای آن یعنی کارگران و شوراهای برخاسته از اراده آزادانه مردم بیفتد، در چنین کشوری با چنین ثروت های عظیم، کارشناسان ماهر و با نیروی کار خلاقهِ پایان ناپذیری که در آن نهفته است، بدون شک مشکلات زیست محیطی بدرجات زیادی حل خواهند شد.