جمهوری اسلامی بدنبال موضع گیری های جبوبانه در حمله اسرائیل به غزه و تضعیف هرچه بیشتر، بیش از پیش به ابزار سرکوب، از جمله زندان، دستگیری، تشدید فشار بر زندانیان سیاسی و ازیاد اعدام در زندان ها متوسل شده است. نگاهی به اخبار یک هفته اخیر موید این واقعیت می باشد.
مهسا یزدانی مادر جانباخته “محمدجواد زاهدی” و از دادخواهان شجاع روز پنجشنبه23 آذرماه، از دریافت ابلاغیه‌ای جهت اجرای حکم حبس 13 ساله خود خبر داد. در همین روز خبر رسید که بلاتکلیفی توماج صالحی دو هفته پس از ربودن او ادامه دارد. در همان روزمحمدمهدی حسینی به دو اتهام “محاربه” و “مشارکت در قتل عمد” متهم شد.بر اساس قوانین کیفری اسلامی در ایران مجازات هر دوی این اتهامات مرگ است.22 آذر شهاب نظری با اتهامات واهی “توهین به مقدسات” و “نشر اکاذیب در فضای مجازی” به یکسال حبس و پرداخت جریمه نقدی محکوم گردید.در 21 آذرسیامک صادقی چهرازی فعال صنفی فرهنگیان با دریافت ابلاغیه‌ای به شعبه سوم دادگاه رژیم در اهواز احضار شد. وی به اتهامات ساختگی “نشر اکاذیب، فعالیت تبلیغی علیه نظام، اجتماع وتبانی برای ارتکاب جرم بر ضد امنیت داخلی و خارجی، عضویت در گروه‌های اپوزیسیون رژیم و اغوا و تحریک مردم جهت جنگ و کشتار” متهم شده است. در همین روز 12 دسامبر سه زندانی سیاسی زن به نام های “مرضیه فارسی، فروغ تقی پور و نسیم غلامی فرد” در دادسرای اوین مورد تفهیم اتهام قرار گرفتند.
این افراد با اتهام پوچ همکاری با یکی از گروه های اپوزیسیون به “بغی” متهم شدند، اتهامی که میتواند به صدور حکم های سنگین از جمله اعدام منتهی شود.روز 20 آذرسازمان حقوق بشر ایران با انتشار گزارشی جامع از صدور حکم دستکم ۵۴۱سال زندان و ۵۷۷ ضربه شلاق توسط جمهوری اسلامی علیه مدافعان حقوق بشر خبر داد. در همان روز معید ساعدی برادر سارینا ساعدی از جانباختگان جنبش انقلابی ژینا،روز دوشنبه 20 آذرماه به شعبه ١٠٨ دادگاه کیفری دو سنندج احضار شد.نهم دسامبر، برابر با جمعه 17 آذرماه،شش نفر از شهروندان بهائی ساکن کرج به بهانه های ساختگی دستگیر و به زندان اوین منتقل شدند.
در مقابل این بیدادگری ها متهمین، زندانیان سیاسی و اطرافیان آنها مبارزه و مقاومت کرده اند. روز 14 دسامبر، برابر با 23 آذر نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی در ضمن تبریک به خاطر اهدای جایزه ساخارف به والدین ژینا نوشت: “میدانم شما نیز یقین دارید که پیروزی قطعی است، گرچه آسان نیست” مژگان افتخاری، مادر ژینا در جواب در گفتگو با تلویزیون نروژی آر‌کی، گفته بود نرگس محمدی «الگوی شجاعت است و مایه افتخار ما است. در همان روز 23 آذر جلادان نشسته بر مسند قوه قضائی ناچار شدند عثمان قادری را آزاد کنند که زیر شکنجه های شدید حاضر نشده بود به اتهامات ساخته شده توسط دستگاه اطلاعاتی سپاه پاسداران اعتراف کند.روز 20 آذر سه زندانی سیاسی سابق در سوئیس شکایتی علیه ابراهیم رئیسی، رئیس دولت سیزدهم جمهوری اسلامی ایران و از اعضای هیئت مرگ در سال ۶۷ به ثبت رساندند.روز یکشنبه 19 آذرماه،جمعی از دانشجویان دانشگاه الزهرا پوسترهایی در اعتراض به حکم زندانی سیاسی سپیده رشنو و احکام تعلیق صادرشده برای باقی دانشجویان در محیط دانشگاه منتشر کردند. در همین روز گزارشی از وضعیت و مقاومت های زینب جلالیان، منتشر شد که در آن آزادی زینب درخواست شده است. او که تنها زندانی سیاسی زنی است که حبس ابد دارد بنا به قوانین خود جمهوری اسلامی باید در شانزدهمین سال اساراتش آزاد میشد. مامورین به عبث کوشیده و می کوشند این قهرمان زندان را به نوشتن توبه نامه وادارند تا ازاد شود. در 18 آذر وکیل مدافع جواد روحی، مبارزِکشته شده در زندان با انتشار مطلبی اعلام کرد که علیه رئیس زندان نوشهر و یکی از نگهبانان این زندان به خاطر مرگ جواد شکایت کرده است. در همان روز محمد حسین آجرلو همسر نیلوفر حامدی،روزنامه‌نگار زندانی شجاع در روز نهم دسامبر/شنبه 18 آذرماه با انتشار مطلبی از شکایت همسرش از قاضی مرگ “ابوالقاسم صلواتی” خبر داد.
در تداوم مبارزات یاد شد می توان زمینه ای نیرومند جهت آزادیزندانیان سیاسی فراهم کرد. خاصه که حکومت اسلامی با تحمل ضربه ای که در مواجه با تجاوز اسرائیل به غزه خورد بیش از پیش ضعیف شده و باید از موقعیت استفاده کرد. فراموش نشود که زندانیان زن و مرد سیاسی بخشی جدائی ناپذیر از انقلاب “زن، زندگی، آزادی” هستند. این انقلاب آرام آرام دارد ملزومات پیشروی های آینده خود را پایه می ریزد. ضروری است که در برآمد پیش روی این انقلاب “آزادی زندانیان سیاسی” در راس مطالبات قرار گرفته و انقلابیون سرانجام با شکستن در زندان ها این فرزندان دلاور مردم را به آغوش همرزمان و خانواده هایشان باز گردانند.