بحران سیاسی جاری درایران، اعتراضات مردم معترض در کف خیابان‌ها، گسترش نارضایتی های صنفی، معیشتی و سیاسی، تداوم اعتصابات کارگری، اعتراض کسبه بازار و دیگر اقشار اجتماعی، تحرکات جدید در اپوزیسیون خارج کشور بر بستر نارضایتی های داخلی، انزوای بیشتر حکومت اسلامی در منطقه، سفر نزدیک بایدن رئیس جمهور امریکا به عربستان و منطقه، دیدارهای سران دولتهای منطقه، عربستان سعودی، مصر، اردن، ترکیه، نزدیکی بیشتر اسرائیل و تعدادی از کشورهای عرب در خاورمیانه، دعوت اسرائیل از شهروندانش برای ترک ترکیه در عین نزدیکی بیشتر ترکیه به اسرائیل و کشورهایی که جمهوری اسلامی با آنها روابط خوبی ندارد، تضعیف جریانات اسلامی شیعه و تروریستی متحد جمهوری اسلامی در عراق و لبنان و یمن تنها گوشه ای از نگرانی های واقعی خامنه ای است که در دو سخنرانی او در طول دو هفته خود را نشان داد. خامنه ای حق دارد اگر در همه این موارد نگران باشد. اما آنچه مایه ترس و نگرانی اصلی خامنه ای و هیئت حاکمه رژیم اسلامی است، قبل از اینکه اینگونه تحرکات منطقه ای باشد، اعتراضات کف خیابان در شهرهای کوچک و بزرگ ایران، عدم توان سرکوب آن، گسترش جغرافیایی و اجتماعی اعتراضات و وجود شکاف در دستگاه سرکوب و تبلیغات رژیم اسلامی است.
اقتدار ماشین سرکوب و دستگاه وحشت پراکنی حکومت در هم ریخته، گفتمان اسلامی و ایدئولوژیک رژیم دیگر چون سابق موثر و کارگر نیست، ماشین تبلیغاتی نظام و خیل وسیع آخوندها و نهادهای مذهبی دیگر موثر و تعیین کننده نیستند. خامنه ای در دو سخنرانی و در طول دو هفته دستگاههای امنیتی – نظامی و تبلیغاتی رژیم را مورد خطاب و نقد قرار داده است. وی در عین اینکه دستور “آتش به اختیار” داده است، اما از عملکرد آنها ناراضی است.
کنترل و سانسور مطبوعات با فعالتر شدن شبکه های متنوع تلویزیون‌های ماهواره ای شکاف برداشته است. با وجود رسانه های اجتماعی وسیع اکثریت مردم نه تنها روایت حکومت را از مسائل جامعه نمی پذیرند، بلکه هر کسی با کم ترین امکانی که در اختیار دارد، تصویر واقعی خیابان و کار و زیست مردم و مبارزات جاری در کشور را با سرعت در اقصی نقاط جهان منعکس می کند. سرکوب هم دیگر به تنهایی پاسخگو نیست و نمی توان ملیونها کارگر، معلم، بازنشسته، مال باخته، بازاری، کشاورز، راننده، کولبر، سوخت بر، فعال و زندانی سیاسی، هنرمند و روزنامه نگار، زنان و بهائیان، نویسندگان و ورزشکاران را با سرکوب و خشونت عریان از خیابان‌ها به خانه ها باز گرداند.
مردم کردستان در چهار دهه مبارزه علیه حکومت اسلامی تجارب گرانبهای پیدا کرده و با طرح خواستهای اساسی و فوری خود نه تنها در مقابل حکومت قرار دارند، بلکه با جا افتادن سنت اعتصاب عمومی سیاسی، پیام روشنی هم برای امروز و هم برای آینده بعد از سقوط حکومت اسلامی دارند.
مبارزه جسورانه توده های وسیعی از مردم و بویژه در پنج سال گذشته علیه حکومت اسلامی باعث ترس و نگرانی خامنه ای و تلاش او برای تهییج و بخط کردن دو دستگاه سرکوب و تبلیغات رژیم است. خامنه ای خوب میداند هر گام عقب نشینی حکومت مردم را دو گام بجلو برده و تلاش می‌کند مانع عقب نشینی و ترلزل دستگاه ترور و دروغ حکومت در مقابل مردم باشد.
مردم و بویژه بخشهای پیشرو و متحد آن هم ترس و نگرانی خامنه ای را درک می کنند، و هم قدرت اجتماعی خود را در چهره نگران و غضبناک خامنه ای مشاهده می کنند. مردم آگاه و بیدار شده و آشنا به حقوق پایمال شده خود، تلاش می کنند با مبارزه متحدانه و با طرح خواستهای فوری و اساسی خود حکومت را به عقب نشینی بیشتر و در نهایت به سوی سرنگونی سوق دهند.
مبارزه برای سرنگونی حکومت اسلامی و تلاش برای جلوگیری از غضب مجدد قدرت از سوی جریانات راست و ارتجاعی از جمله بازماندگان سلطنت ساقط شده پهلوی از وظایف مبرم مردم شریف و آزاده ایران است.