هفته گذشته مانور نظامی مشترک پاکستان، ترکیه، آذربایجان که به نحو معنی داری جمهوری اسلامی از آن کنار گذاشته شده بود، به اجرا درآمد. متعاقب آن جمهوری اسلامی به نحو تحریک آمیزی نمایش رزمی گسترده ای در مرزهای دولت آذربایجان انجام داد و یک بار هم آنرا تمدید کرد. همزمان رسانه های وابسته به جمهوری اسلامی تبلیغات وسیعی را بر علیه دولت آذربایجان و همکاریهای این دولت با اسرائیل راه انداختند. کار به جائی رسید که خامنه ای هم شخصا وارد ماجرا شد و با زبان تهدید آمیزی به دولت آذربایجان هشدار داد.
آنچه که این روزها در مرزهای آذربایجان و ایران و ارمنستان در جریان است را باید در چهارچوب أوضاع عمومی خاورمیانه ارزیابی کرد. خاورمیانه در تلاطم سیاسی جدیدی درگیر است و تمامی کشورهای کوچک و بزرگ منطقه به نوعی مشغول تحرکات گسترده تر دیپلماتیک، زمینه چینی برای عقد پیمان ها و قراردادهای تجاری و اقتصادی جدید، مانورها و رزمایش های نظامی هستند که نشان و سیگنالی است برای شکل گیری و تحکیم بلوک بندیهای سیاسی منطقه ای و فرا منطقه ای.
دولتهای اسرائیل، ترکیه، قطر، عربستان، پاکستان، ایران، آذربایجان فعالانه درگیر فعالیتهای هستند که انزوای سیاسی و نظامی جمهوری اسلامی ایران را بیشتر عیان کرده و تقریبا رژیم اسلامی هیچ کشور متحد پایدار و جدی ندارد و بیش از پیش ناچار به واکنش های عصبی و عجولانه و چرخیدن بیشتر به سوی جریانات تروریستی شیعه در سطح منطقه است.
تغییرات ژئوپولتیک منطقه که بخشا از خروج و کم نقش شدن امریکا در بخش‌های از منطقه ناشی می شود، قدرت گیری طالبان، پیروزی حکومت آذربایجان با سلاحهای اسرائیلی و حضور جهادیون وابسته به ترکیه و حضور فعال ارتش ترکیه در جنگ قره باغ، فعال و پر رنگ شدن نقش روسیه و چین و تضعیف و انزوای روزافزون ایران شرایط جدیدی را در خاورمیانه و در سطح منطقه فراهم کرده است.
رزمایش های نظامی بین بلوک‌های سیاسی که اشتراک منافع بیشتری دارند، تنها آماده سازی و به روز کردن توان نظامی و پرسنلی ارتش های منطقه نیستند، بلکه نشان دادن قدرت نظامی، نشان دادن برتری سلاح و تجهیزات مدرن تکنولوژی جنگ، و فرستادن پیام به مخالفانشان در داخل و خارج کشور است.
مانورهای نظامی و رزمایش ها در همانحال نشان دادن توان ماشین سرکوب حکومت‌های عمدتا فاسد و استبدادی به مردم کشورهای خود نیز هست. که این رزمایش ها و آمادگی ها تنها در تقابل با خصم و دشمن خارجی نیست و مهم تر از آن نشان دادن توان سرکوب در مقابل مردم خود، تثبیت اقتدار حاکمان مستبد و سرکوب خیزش های توده ای است.
قدرتهای اقتصادی و نظامی جهان که تولید کننده اصلی سلاح های جنگی هستند، برنده این مسابقه تسلیحاتی و صرف بودجه هرچه بیشتر کشورها برای خرید تجهیزات و تکنولوژی جنگی هستند. چند نمونه آن قراردادهای میلیاردی کشورهای نفت خیز عرب با امریکا، خرید سلاحهای پیشرفته روسیه از سوی ترکیه و یا ۶۹ درصد کل خرید تسلیحاتی آذربایجان از اسرائیل است .
کشورهای کوچک و ضعیف منطقه، حکومت های که بقای خود را مورد تهدید رقبا و دشمنان سیاسی و نظامی خود می بینند، بیش از پیش مواد خام و ثروت ملی خود را صرف خرید سلاحهای مدرن و سرنوشت ساز می کنند و قدرتهای نظامی جهان نه تنها تسلیحات خود را به بهای گران در خاورمیانه می فروشند، بلکه عملا، نفت، گاز و دیگر منابع طبیعی این کشورها را به قیمت بسیار ارزان در مقابل صدور تسلیحات خود تحویل می گیرند .
این رزمایش های پی در پی که هزینه میلیاردی آنها عمدتا با درآمد ناشی از نفت و گاز تامین می شود به فساد بیشتر هیات حاکمه و دستگاهای نظامی و امنیتی و گسترش جنگ و خشونت در منطقه و به لطمات و زیان‌های جبران ناپذیر به محیط زیست منطقه منجر خواهد شد .
اسرائیل، ترکیه، پاکستان برندگان تغییرات سیاسی و ژئوپولتیک، و ایران، ارمنستان جزو بازندگان و بویژه مردم منطقه بیش از پیش مورد تهدید قرار گرفته اند .
حکومت اسلامی ایران جزو منزوی ترین کشور منطقه است. نیروهای نظامی و امنیتی ایران که در مقابل مردم بی دفاع از هیچ جنایت و قلدری دریغ نمی کنند، و برای بمباران و موشک باران مردم کردستان از هر فرصتی استفاده می کنند، اینک جز رجز خوانی و تهدیات توخالی توان هیچ کاری را ندارند.
حکومت اسلامی که شعار نابودی اسرائیل و دشمنی با غرب و امریکا را معرف و شناسه سیاسی خود تبدیل کرده است ، اینک ناچار است شاهد فعالیتها و حضور سیاسی، اقتصادی، و اطلاعاتی دولت اسرائیل در اطراف و در کنار مرزهای خود باشد و تجهیزات و تاسیسات استراتژیک نظامی خود را در خطر حملات نظامی و خرابکارانه ببیند و جز تهدیدات توخالی و رجز خوانی هم توان کار دیگری نداشته باشد .
توده های کارگر و زحمتکش، مردم شریف و رنج دیده کردستان، مردم ناراضی از ستم و سرکوب و تبعیض هیچ نفعی در قدرت گیری و مسلح شدن بیشتر این حکومت‌های مستبد و فاسد ندارند و این توان نظامی و رزمایش ها فردا علیه آنها بکار گرفته خواهند شد.
تاجران مرگ که سلاح هرچه بیشتری را به خاورمیانه صادر می کنند، حکومت های فاسد و مستبد که بیش از پیش بر نیروهای نظامی و امنیتی تکیه می کنند، از مردم منطقه بیش از ارتش های متخاصم ترس و نگرانی دارند. این رزمایش ها و این شرایط نه جنگ و نه صلح تهدیدی علیه حکومت‌ها نیست و هدف اصلی آنها مرعوب و ترساندن مردم ناراضی از ستم و سرکوب است.
فضای جنگی و میلیتاریستی عملا در جهت ساکت کردن و مرعوب نمودن مردم نا راضی است و لازم است خواهان لغو همه رزمایش ها و نظامی کردن مرزها، جلوگیری از نقل و انتقال نیروهای نظامی، جلوگیری و ممنوع کردن نابودی محیط زیست و کار مردم بود.