روز چهار شنبه ۲۳ مهر حسن روحانی در جلسه هیأت دولت بار دیگر به مردم ایران مژده داد که روز یک‌شنبه آینده مدت ده ساله تحریم تسیلحاتی جمهوری اسلامی پایان می‌یابد. او گفت “از این به بعد می‌توانیم اسلحه را به هر کشوری که خواستیم بفروشیم یا از هر کشوری که خواستیم بخریم.” صرفنظر از این که حتی در شرایط لغو این تحریمها نیز جمهوری اسلامی می تواند تنها خریدار تسلیحات از کشورهای دیگر باشد نه فروشنده تسلیحات به آنها، مخاطب و هدف اصلی او از این بیانات جناح اصولگرا و سپاه پاسداران و جلب رضایت آنان نسبت به خود است. او گفت “آنها که می‌گویند برجام چه خاصیتی داشته، بدانند که این یکی از کارهای برجام است.”
مدت زمان تحریم خرید و فروش تسلیحاتی که در قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل علیه جمهوری اسلامی اعمال شده بود پایان می‌یابد، اما دولت آمریکا اعلام نموده است که ” از همه ابزارها و امکانات خود برای فشار بر دیگر دولتها استفاده خواهد کرد تا تحریمهای تسلیحاتی علیه جمهوری اسلامی تمدید گردند و چنانچه دولتی اقدام به چنین معاملاتی با حکومت ایران بنماید جریمه خواهد شد “. چنین پیدا ست که فشارها و تهدیدات آمریکا بسیاری از دولتها از جمله قدرتهای سرمایه داری اروپا را نیز در تعامل با جمهوری اسلامی محتاط ساخته است. آنان علیرغم اینکه در شورای امنیت به پیشنهاد آمریکا برای تمدید تحریم تسلیحاتی جمهوری اسلامی رأی منفی دادند، اینک سعی می‌کنند به دلائل دیگر ازجمله تحت عنوان نقض حقوق بشر از جانب رژیم، به خواست آمریکا تمایل نشان دهند و جمهوری اسلامی را برای سازش و نرمش البته ” از نوع قهرمانانه اش ” تحت فشار بگذارند و در غیر این صورت احتمالاً به اِعمال تحریمهای دیگری علیه جمهوری اسلامی نیز اقدام کنند. در همین رابطه روز چهار شنبه ۲۳ مهر، گوترش دبیرکل سازمان ملل نیز در گزارشی از نقض مکرر حقوق بشر توسط رژیم ایران، گسترش مجازات اعدام به ویژه اعدام کودکان و سرکوب خشن و پاسخ مرگبار به اعتراضات مردم توسط قوه قهریه و نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی، ابراز نگرانی کرد.
حسن روحانی چند ماه پیش نیز مزورانه پایان تحریمهای تسلیحاتی را به ” مردم ایران بشارت ” داده بود. اما واقعیت این است از نظر توده های مردم ستمدیدۀ ایران خرید اسلحه و مهمات از جانب رژیم نه تنها خوشایند نیست و برای آنها نفعی ندارد بلکه نگران کننده و یاد آور جنگ افروزیها و کشته شدن عزیزان و ویرانی و آوارگی فقر و بیکاری بیشتر برای آنان است. در شرایطی که اکثریت عظیمی از توده های مردم ایران با فقر و گرسنگی بی سابقه ای روبرو هستند و نیاز به تأمین احتیاجات اولیه زندگی از جانب حکومت دارند، نفس اعلام چنین خبری از جانب روحانی به عنوان دستاورد مذاکرات دولتش در برجام، نشانه اوج وقاحت است.
پاسخ روحانی به معضلات معیشتی مردم کارگر و زحمتکش ایران در سخنان روز چهارشنبه تنها این بود که : ” دولت تلاش خود را برای تأمین ارز و کالای مورد نیاز جامعه به کار برده است “. این به معنای سلب مسئولیت حکومت اسلامی از خود در مقابل تأمین احتیاجات زندگی و معیشت کارگران و مردم تهیدست ایران است. در حالی که جمهوری اسلامی از تأمین کار و امکانات زندگی برای مردم ایران عاجز و درمانده است و به اعتراف مسئولان رژیم ۷۰ درصد مردم ایران زیر خط فقر به سر می برند، در حالی که ذخیره صندوق با صطلاح ” توسعه ملی ” رژیم تقریبأ خالی شده، در حالی که ارزش پول رایج روز به روز کاهش می‌یابد و قیمت یک دلار به بالای ۳۲ هزار تومان رسیده است و رژیم حتی با تزریق میلیونها دلار به بانکها هم قادر به کنترل قیمت بازار نیست، چگونه در مقابل کارگران و توده های مردم ستمدیده ایران چنین بی شرمانه از خرید تسلیحات دم می‌زند و خاتمه زمان تحریم تسلیحاتی را به عنوان دستاورد و پیروزی به خورد مردم می دهد. در شرایطی که مردم ایران با گسترش بیماری مهلک کرونا مواجه هستند و روزانه صدها و هزاران نفر در ایران بر اثر آن جان می بازند و این رژیم ضد انسانی از تأمین تخت بیمارستان و اکسیژن و امکانات پزشکی و بهداشتی برای مردم نا توان است چگونه در کمال پر رویی از خرید تسلیحات برای تداوم جنگ و کشتار مردم ایران و کشورهای منطقه دم می زند. مردم ایران نیازی به وجود تسلیحات نظامی ندارند. درشرایطی که جمهوری اسلامی قادر نیست پول حاصل از فروش نفت را نیز دریافت نماید و اعلام می‌کند که بیش از چهل میلیارد دلار از منابلع ارزی ایران در کشورهای دیگر بلوکه شده است و قابل دسترس نیست، چرا باید برای تداوم سیاستهای مداخله گرانه و جنگ افروزانه در سطح منطقه و تسلیح گروههای تروریست اسلامی در لبنان و سوریه و عراق و یمن خواهان خرید جنگ افزار نظامی از چین و روسیه باشد. پایان دوره تحریم تسلیحاتی اگر برای روحانی و دیگر مقامات رژیم آرزو است و برای فروشندگان اسلحه خوشایند می‌باشد، برای کارگران و مردم ستمدیده ایران خبر شومی است. زیرا می‌دانند که هزینه این کار به سفره آنان تحمیل می‌شود و بر دامنه فقر و گرسنگی شان می افزاید و نا امنی و کشتار بیشتر برای مردم ایران و منطقه به همراه خواهد داشت.
حسن روحانی این مهره شیاد و جنایتکار امنیتی حکومت اسلامی دروغگویی بیش نیست. او که با کلید حل مشکلات مردم و تشکیل دولت تدبیر و امید و وعده و وعیدهای پوچ و بی‌پایه به میدان آمد، هشت سال دیگر از زندگی و معیشت توده های مردم را به تباهی کشاند و با بهره گیری از دستگاههای امنیتی و سرکوب و زندان و شکنجه، به فساد و دزدی و اختلاسهای عظیم رهبران و سران جمهوری اسلامی تداوم بخشید. راه رهایی توده های مردم ستمدیده ایران تنها از مسیر سرنگونی انقلابی این رژیم ارتجاعی سرمایه داری می گذرد.