مقاومت در جبهه جنگ بر علیه ارتش جنایتکار ترکیه در مرزهای کردستان سوریه با ترکیه در پنجمین روز خود، در چند محور، با شجاعت کم نظیری ادامه دارد. در این نبرد نابرابر، علاوه بر ارتش ترکیه که مجهز به پیشرفته ترین سلاح های کشتار جمعی و مدرن ترین هواپیماهای جنگی است، هزاران نفر از مزدوران وابسته به گروههای سوریه ای سرسپرده دولت ترکیه نیز به کار گرفته شده اند. دولت ترکیه این مزدوران را از “ادلب” از طریق ترکیه به جبهه های جنگ روژاوا منتقل کرده است. بمب افکنهای ارتش ترکیه مردم بیدفاع در شهرها را بمباران می کنند.شمار تلفات مردم بیدفاع مدام روبه افزایش است. کودکان و سالخوردگان، بیشترین قربانیان حملات هوائی و آتش توپخانه ارتش ترکیه را تشکیل می دهند. تا کنون دهها هزار نفر آواره شده اند و کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد پیش بینی می کند که با تداوم حملات هوائی و توپخانه ای ارتش ترکیه ، در روزهای آینده نزدیک به نیم ملیون نفر ناچار از ترک خانه و کاشانه خود بشوند. با همه اینها پیشروی ارتش اشغالگر ترکیه بسیار به کندی صورت میگیرد و گزارش می رسد که در بیشتر مناطق زمین گیر شده است.
همزمان با جنایتهای ارتش ترکیه و مقاومت در جبهه های نبرد، شهرهای کردستان و جندین شهر ایران، از جمله تهران شاهد تظاهرات اعتراضی مردم آزادیخواه، بر علیه تهاجم ارتش ترکیه به روژآوای کردستان بودند. روز شنبه 20 مهر ماه، مردم مبارز شهرهای تهران، سنندج، مریوان، سردشت، اشنویه، کرمانشاه، پاوه، سقز، مهاباد، ایلام، بوکان، جوانرود، ثلاث باباجانی، خوی و بانه با آمدن به خیابان و سردادن شعارهای اعتراضی از جمله “روژآوا تنها نیست” ، “مرگ بر اردوغان” و “زنده باد مقاومت روژآوا” ، از حمله ارتش ترکیه و مزدروان تحت حمایت آنها به مردم حق طلب در کردستان سوریه ،ابراز تنفر نمودند. گزارش می رسد که در چندین شهر دیگر ایران، در استانهای لرستان، چهارمحال و بختیاری، خراسان شمالی، البرز، گیلان و مازندران نیز تظاهرات اعتراضی مشابهی برگزار گردیده است. انتظار می رود که در روزهای آینده تظاهرت علیه لشکرکشی دولت ترکیه به کردستان سوریه در ایران همچنان ادامه یابد. روز گذشته نیز در چندین شهر و شهرک در کردستان عراق تظاهرات اعتراضی در همین زمینه برگزار گردید.
هم چنین روز شنبه 20 مهرماه در اروپا، کانادا و استرالیا نیز تظاهرات گسترده در محکوم کردن تجاوز ترکیه به کردستان سوریه برگزار شد. شهرهای هلسینکی در فنلاند، استکهلم و یوتوبوری در سوئد، اسلو در نروژ، کپنهاگ در دانمارک، آمستردام در هلند، برلین، فرانکفورت و کلن و دوسلدورف در آلمان، بروکسل در بلژیک ، پاریس و بارسلونا و لندن و تورنتو و سیدنی و چند شهر دیگر، شاهد حضور گسترده و چشمگیر پشتیبانان واقعی مردم ستمدیده و آزادیخواه در روژاوای کردستان بودند. این مارش بزرگ سیاسی از آنرو بویژه اهمیت داشت که دولتهای اروپائی موضع انفعالی در مقابل تهاجم ترکیه در پیش گرفته اند. سیاست آنها در ورای اظهارات ریاکارانه شان به منظور فریب افکار عمومی، در عمل دست اردوغان را در حمله به کردستان سوریه باز نگه داشته است. از ویژگیهای تظاهرات روز گذشته در شهرهای اروپائی یکی گستردگی آن و دیگری حضور پرشمار شهروندان اروپائی بود. در واقع این تنها تیعیدیان و پناهندگان سیاسی نبودند که در این اعتراضات حضور داشتند، بلکه توده وسیعی از آزادیخواهان و مردم شریف شهروند این کشورها بودند که بر علیه رژیم جنایتکار اردوغان به خیابانها آمده بودند.
نگرانی مردم آزادیخواه جهان از تجاوز ارتش ترکیه به کردستان بدون زمینه نیست. ارتش این کشور تحت کنترل فرماندهان نظامی و رهبران سیاسی شونیست، سابقا طولانی در جنایت و نسل کشی دارد. در دوره اخیر شوونیسم این ارتش با اسلامگرائی نوع اردوغانی هم آمیخته شده و ملقمه جنایت بارتری را ساخته است. نسل کشی مردم ارمنی در سالهای 1915 و 1916، که حتی امروز نیز اردوغان آنرا تائید و توجیه می کند، کشتار مردم “درسیم” در کردستان با سلاحهای شیمائی در سالهای ۱۹۳۸-۱۹۳۷، کشتار مردم کرد علوی توسط “گرگهای خاکستری” و دستگاههای امنیتی در “مرعش” در دسامبر 1978، کوچاندن اجباری بیش از یک و نیم ملیون نفر از چهار هزار روستا ی کردستان ترکیه در سالهای دهه نود میلادی، که طی آن هزاران نفر جانباختند، حمله به عفرین در ژانویه 2018 ، کشتار صدها تن از مردم این شهر، آواره کردن صدها هزار نفر از ساکنان آن و غارت اموال آنان، همه این موارد در کارنامه همین ارتش ثبت شده اند.
اما حمله به روژاوا و جنایتهائی که ارتش ترکیه و مزدورانش در این منطقه مرتکب می شوند، نمی توانند ذره ای از این واقعیت کم کنند که اردوغان، حزب و دولتش از جمله بازندگان اصلی بحران سوریه محسوب می شوند.اردوغان در سوریه با حمایت های بی دریغ از “داعش و جبهه النصره، احرار شام، ارتش آزاد” برای روی کار آوردن یک حکومت اسلامی در سوریه، از هیچ جنایتی کوتاهی نکرد. بر علیه جنبش روژاوا و دست آوردهای دموکراتیک آن تا توانست توطئه گری کرد. در حالیکه نفت مناطق تحت کنترل داعش را استخراج و صادر می کرد تا درآمد آن صرف تامین هزینه ماشین جنگی یکی از جنایتکار ترین و مرتجع ترین پدیده های تاریخ این منطقه بشود، در همان حال مردم روژاوا را تا همین اکنون برای تامین اولیه ترین نیازهای انسانی مردم آن تحت شدید ترین محاصره اقتصادی قرار داده است.
همه نشانه ها حاکی از آن است که اینبار نیز اردوغان طعم تلخ شکست را خواهد چشید و امید میرود که این شکست در عین حال با کوتاه شدن دست این رژیم جنایتکار و مرتجع از سر مردم ترکیه و کل منطقه همزمان باشد.