دانش آموزان پایه های نهم و دوازدهم از روز چهارشنبه 15 تا روز 19 اردیبهشت با گردهمایی مبارزاتی به سیاست جنایتکارانه رژیم جهت برگزاری امتحانات حضوری در این شرایط کرونایی اعتراض کردند. آنها با شعار “امتحان حضوری نمی خوایم، نمی خوایم” خواستار لغو امتحانات حضوری تا واکسینه کردن کامل دانش آموزان شدند. آنها اعلام کردند که با حضور در اتاقهای بسته خودشان و معلمان در خطر ابتلا به ویروس کرنا بوده و آنها سپس میتوانند این بیماری را به خانواده هایشان و سایر مردم انتقال دهند.
این گردهمایی ها به طرز کارایی سازمان داده شده و با شعار واحد در دهها شهر به طور همزمان انجام گرفته اند. این امر نمایانگر وجود رهبران هشیار سازماندهنده ایست که میدانند کی، کجا و به چه شکلی با یکی از سیاست های جنایتکارانه رژیم در افتاده و در جهت حفظ سلامت خود، آموزگاران، اعضای خانواده هایشان و سایر شهروندان بکوشند. دانش آموزان مبارز گذشته از مقابله با سیاست های کرونایی رژیم اسلامی به سکوت رسانه ها و توحش نیروهای انتظامی و لباش شخصی در رویارویی با دانش آموزان اعتراض داشته و دارند.
در همین رابطه کانون صنفی معلمان ایران(تهران)،کانون صنفی فرهنگیان اسلامشهر، کانون صنفی فرهنگیان گیلان بطورجداگانه و کانون فرهنگیان ومجمع فرهنگیان استان اصفهان مشترکا با انتشار اطلاعیه هایی حمله نیروهای انتظامی ولباس شخصی به دانش آموزان معترض به امتحان حضوری وضرب وشتم وبازداشتشان را محکوم کردند. پیش ازاین نیز انجمن صنفی فرهنگیان خراسان شمالی، انجمن صنفی فرهنگیان سقز و زیویه و کانون صنفی فرهنگیان یزد جداگانه بیانیه هایی در محکومیت یورش نیروهای انتظامی ولباس شخصی به دانش آموزان معترض نسبت به امتحان حضوری صادرکرده بودند.
گزارش ها حاکی است که دانش آموزان مبارز گذشته از امتحانات به شیوه حضوری به کیفیت پائین آموزش های غیر حضوری و نیز نسبت به کمبود های دیگر اعتراض کرده اند. آنها از عدم تهیه تجهیزات لازم و برنامه ریزی درست برای آموزش آنلاین توسط ادارات آموزش و پرورش و مدارس شکایت داشته و عدم دسترسی به امکانات آموزش آنلاین از سوی بخش قابل توجهی از جمعیت دانش‌آموزی کشور و خودکشی‌های دانش‌آموزی در این رابطه را مورد اعتراض قرار داده اند.
در چندین ماه اخیر گزارش‌های فراوانی منتشر شد که نشان میداد دانش‌آموزان مناطق دورافتاده به اینترنت دسترسی ندارند. گزارش ها حاکی از آن بود که دلیل خودکشی یکی از دانش‌آموزان دختر در رامهرمز ناتوانی در تهیه تلفن همراه و عدم امکان ادامه تحصیل این نوجوان” بوده است. همچنین حدود هفت ماه پیش یک دانش‌آموز ۱۱ ساله در بندر دیر استان بوشهر اقدام به خودکشی کرد که علت آن نداشتن تلفن همراه عنوان شده بود . به گفته مقامات اداره آموزش و پرورش رامهرمز در این شهرستان ۲۷ هزار دانش‌آموز وجود دارد که دست‌کم چهار هزار نفر آنها از داشتن تلفن همراه برای ادامه تحصیل در سال جاری محروم بوده‌اند.
بسیاری از مدرسه‌های ایران، به خصوص در شهرستان‌های کوچک و روستاها نه تنها از اینترنت، بلکه از ابتدایی‌ترین امکانات نظیر سرپناه امن، در فصل سرما از بخاری و در فصل گرما از کولر بی‌بهره‌اند.
افزون بر این با ادامه بحران اقتصادی ایران، افزایش سرسام‌آور قیمت‌ها بسیاری از خانواده‌ها از تامین نیازهای ابتدایی فرزنداشان نیز عاجزند و برای آنها خرید تلفن همراه به سادگی امکان‌پذیر نیست.
بطور کلی و به قول بعضی مقامات ۳۰ درصد دانش‌آموزان ایران، یعنی حدود پنج میلیون نفر، از وسایل هوشمند آموزش بی‌بهره هستند و به دلیل تعطیلی مدارس، از تحصیل بازمانده‌اند. یکی از سایت های رژیم نوشت، این آمار بیش از آنکه یک خبر باشد، اعلام یک فاجعه اجتماعی است.
به گفته ناظران مستقل، آمار واقعی به‌مراتب بیشتر است. کمبود های مورد اشاره موجب ترک تحصیل دانش آموزان زیادی شده است. نوشته اند که آمار ترک تحصیلی در برخی از شهرستان‌های ایران ۳۰ تا ۴۰ درصد است. در آذرماه ۱۳۹۹ اعلام شد که آمار بازماندگی از تحصیل دانش‌آموزان در برخی مناطق در حد خطرناکی بالا رفته است. به عنوان مثال، آمار رسمی استان خراسان رضوی با ۴۰ هزار ترک‌تحصیل، رشدی ۳۰۰ درصدی را نشان می‌دهد. بر أساس آمارهای رسمی در اغلب استان‌های کشور شمار دانش‌آموزان دختری که ترک‌تحصیل کرده یا به دلایل دیگر از تحصیل بازمانده‌اند بیشتر از پسران است. دانش آموزان ترک تحصیل کرده در معرض مصائبی چون اعتیاد قرار میگیرند. ترک تحصیل برای بسیاری از کودکان و نوجوانان آغاز یک دوران سرگردانی است که می‌تواند آینده آنها را تباه کند. تاثیرات مصائب یاد شده در مورد دانش آموزان محروم شده از تحصیلِِ متعلق به خانواده های تهی دست و ساکن مناطق محروم کشور صادقتر است.
در یک جمعبندی باید گفت سیاست رژیم در مورد آموزش و در شرایط کرونایی کاملا جنایتکارانه بوده است. مبارزات دانش آموزان علیه امتحان حضوری بخش موثری از مبارزات کلیه دانش آموزان، والدین آنها و شهروندان پیشرو علیه این سیاست جنایتکارانه است. خود همین مبارزات نیز بخشی از یک مبارزه بزرگتر علیه سیاست های رژیم در مورد ویروس کرونا و مسئله واکسیناسیون است که فجایع موجود را برای شهروندان و بویژه کارگران و مردم محروم بوجود آورده است. به همین جهت اعتراضات دانش آموزان پایه های نهم و دوازدهم و والدین آنها باید در این چهارچوب ارزیابی شده و مورد بیشترین پشتبانی ها قرار گیرد.