شورای سازماندهی اعتراضات کارگران غیر رسمی نفت (ارکان ثالث) در 12 تیر فیلمی را روی صفحه تلگرام خود پست کرد. در فیلم کارگری دیده می شود که بدلیل گرمای شدید عسلویه بیهوش شده و هیچگونه کمکی از جانب شرکت به او نرسیده و کارگر دیگری در هوای داغ حدود 50 درجه او را باد میزند تا شاید به هوش آید. نفتگران ارکان ثالثی راجع به آن فیلم چنین نوشته اند:
“نظام_برده_داری_مزدی ، کارفرمای فاسد نفت، پیمانکاران مفتخور، قوانین ناکارآمدی که لبه تیزش همواره بر گردن طبقه کارگر است، کارگر را مطابق با لوایح و مصوبات، دست بسته تقدیم میکند به طبقه سرمایه دار!”
طبق گزارش کارشناسان گرمای امسال در جهان بیسابقه است. در دنیا سه کشور در میان گرم ترین ها خواهند بود که یکی از آنها ایران نیمه خشک می باشد. در میان ساکنان ایران نیز طبعا فقیر نگه داشته شده ترین اقشار بسیار بیشتر در معرض خطرهای ناشی از گرمای شدید خواهند بود. این اقشار عبارتند از کارگران بیکار، غیرماهر و کمتر ماهر و خانواده هایشان که بناچار در حاشیه شهرهای محروم از امکانات زندگی میکنند. در میان شاغلین نیز کارگرانی بیشتر در معرض خطرات ناشی از گرما خواهند بود که در فضای باز کار میکنند. کارگران، کشاورزان، پاکبانان و نفتگرانی که در گرمای 50 درجه در مناطقی مثل خوزستان کار میکنند در خطر گرمازدگی شدید و حتی مرگ قرار دارند.
طبق گزارشات معدودی که رسانه های تحت سانسور منتشر کرده اند در هفته های اخیر یک کارگر 50 ساله در کارخانه آلومنیوم سازی مسجد سلیمان به دلیل گرما زدگی جان خود را از دست داد. همچنین یک کارگر آجرپزی در کوت عبدالله ی خوزستان در اثر شدت گرما جانباخت. او تنها 31 سال داشت. در سال گذشته نیز یکی از کارگران پالایشگاه آبادان روز پنجشنبه هفتم مرداد 1401 بر اثر کار در گرمای شدید جان باخت. طی تابستان‌های گذشته نیز چند مورد خبر درگذشت کارگران از شدت گرما در استان‌های جنوبی ایران منتشر شده است. مقامات مسئول هیچ شرایط ویژه‌ای برای کارگران صنایع نفت، شهرداری یا دیگر کارگرانی که در فصل گرما ناچارند در محیط باز و زیر آفتاب کار کنند در نظر نگرفته‌اند.
طبق قانون کار نیم بند جمهوری اسلامی هم در گرمای 50 درجه و بالا باید کار متوقف شود. اما کارفرماها هرگز از این بند قانون تبعیت نکرده اند. مدیران و بازرسان فاسد در اداره کار نیز با دادن گزارش های نادرست معمولا حق کارگران صدمه دیده و یا حتی حق خانواده های کارگران جانباخته را پایمال کرده و کارفرماهای خاطی را از مجازات می رهانند.
گرما می‌تواند سبب بیش از ۸۵ بیماری بسیار خطرناک از جمله گرمازدگی شود. در نشریات تخصصی جهت کمک به کارگران گرمازده رهنمود هائی داده شده است. آنها نوشته اند که کارگر گرما زده باید فورا به محلی خنک انتقال داده شود. سپس به اورژانس خبر داده و بیمار به مرکز درمانی مناسب رسانده شود. گزارش های متعدد و نیز فیلم منتشر شده توسط نفتگران ارکان ثالثی نشان می دهد که در اکثر مراکز کاری و بویژه در بیابان ها و بلندی های محل کار نفتگران از آمبولانس، مراکز درمانی، پزشک، پرستار و نیروهای امداد خبری نیست.
ضوابط مقابله با گرما، گرما زدگی و گرماگرفتگی باید در مقررات مربوط به ایمنی محیط کار گنجانده شود. این امر آشکاری است که مراکز کاری در ایران، که کارگرانش زیر تیغ دیکتاتوری از داشتن هرگونه تشکل مستقل محروم نگه داشته شده اند، به صورت یک قتل گاه تمام عیار درآمده است. روزی نیست که خبر جانباختن چند کارگر بدلیا فقدان وسایل ایمنی رسانه ای نشود. یک کاربدست پزشک قانونی در 26 اردیبهشت 1402 در گفتگو با ایلنا اعلام کرد که در سال 1401 یک هزار و نهصد کارگر در نتیجه سوانح کاری جان باخته اند. طبعا آمار فوق کارگران جانباخته عمدتا افغانستانی و کارگرانی را در برنمی گیرد که در روستاهای دور از دسترس دچار سانحه شده و جان می بازند
امسال گرمای شدید به خطرات سنتی و موجود در محیط های کار افزوده شده است. گذشته از کارگران مورد اشاره حاشیه نشینان، که اکثرا از خانواده های کارگری بوده و بویژه کودکان و نوزادانشان بیش از سایر اقشار در معرض خطر گرمازدگی هستند. ناچار کردن رژیم از طریق مبارزه برای تامین وسایل و امکانات ایمنی در مقابل گرما، در کنار سایر امکانات ایمنی یکی از اولویت ها بوده و لازم است کارگران آنرا در صدر مطالبات خود قرار دهند.