انقلاب ایران که با شعار: زن، زندگی ، آزادی آغاز شد، طی سه ماه و اندی که از تداوم آن می گذرد، «اهمیت زندگی» در برابر «اهمیت مرگ» را که حکومت اسلامی مروج آن است، بگونه ای روشن و برجسته نشان داد. همین زندگی ای که از بیش از هفتاد درصد جمعیت ایران دریغ شده است. در این میان کودکان بیش از همه با رنجها و مشقات ناشی از فقر، بیکاری، گرانی، بی مسکنی، اعتیاد والدین و خشونت در خیابان روبرو هستند.
طبق آمار حکومتی بیش از نصف جمعیت ایران در فقر مطلق بسر می برند و قادر به تامین نیازمندیهای اولیه زندگی خود نیستند .گرانی کمرشکن، بی ارزش شدن پول کشور، فقدان خدمات اجتماعی از جمله بیمه های بیکاری و درمانی باعث گردیده کودکان بیشتری ناچار به ترک تحصیل شوند. این کودکان و نوجوانان که قادر به ادامه تحصیل نیستند، لاجرم برای تامین کمک هزینه ای برای خانواده وارد بازار کار می شوند. در کشوری که جان و زندگی آدمی هیچ بهایی ندارد و حکومت در مدت ۱۰۰ روز، بیش از شصت کودک را به قتل رسانده است، کودکان زیادی در صف محکومین به اعدام نگاه داشته است، کودکان را در خیابان زخمی و یا در زندان شکنجه می کند، معلوم است که تحت حاکمیت چنین رژیمی کودکان کار فاقد هر گونه حقوق انسانی خواهند بود.
جمهوری اسلامی که صدها هزار کودک را ناچار به کار کرده و قاتل کودکان بسیاری است، نباید در هیچ مجمع جهانی دفاع از کودکان حضور داشته باشد. لازم است همچنانکه بخاطر نقض حقوق بشر، حکومت اسلامی از کمیسیون حقوق رنان سازمان ملل بیرون انداخته شد، از تمامی نهادها و مراجع مربوط به حقوق کودکان هم بیرون رانده شود.
رفاه و امنیت کودکان، شاخص اصلی سنجش هر حکومت و نظام سیاسی است و حکومت اسلامی از بدو روی کار آمدنش ناانسانی ترین سیاست ها را در مورد کودکان بکار گرفته است. در چهار ماه گذشته کودکان کار با خشونت‌های بیشتری روبرو بوده و همان اندک درآمد آنها نیز به حداقل ممکن رسیده است.
فرستادن کودکان به میان میادین مین در جنگ ایران و عراق، به کار گرفتن سرباز کودک ها در جنگ، استفاده از کودکان در عزاداری ها و خونین کردن بدن آنها با قمه و زنجیر، استفاده از کودکان بسیجی برای سرکوب مردم، همگی از جمله جنایات فراموش ناشدنی جمهوری اسلامی علیه کودکان هستند که در مفهوم جنایت علیه بشریت می گنجند.
جای کودکان در مدرسه و میادین بازی است. سرنگونی جمهوری اسلامی سر آغازی خواهد بود برای تحقق حقوق کودکان، برای تامین امنیت، آموزش و آرامش برای ملیونها کودک از طبقات کارگر و زحمتکش. برای رسیدن به نظامی که در آن کودکان کار وجود نداشته باشند و تمامی کودکان ایران بتوانند در آرامش و امنیت به شکوفایی استعدادهای خود بپردازند