مطابق رسم هر ساله، امسال نیز مراسم روز ارتش در تهران و شهرستانها با رژه واحدهای مسلح ارتش و نمایش باصطلاح فن آوریهائی که در زمین تولید ادوات نظامی توسط ارتش به عمل آمده بود،برگزار گردید. نمایشهای امسال را در عین حال با حرکات فریبکارانه و مسخره در زمینه مبارزه ارتش با کرونا، آراسته بودند.این نمایش همزمان با تهران در ۲۴ مرکز استان برگزار شد.
ارتش جدید ایران در طول تاریخ صد ساله خود وارث جنایتهای بیشماری است که برای حفظ سلطه دولت و نظام سرمایه داری انجام داده است. اما در این میان نقش جنایتکارانه این ارتش در سرکوب مبارزات توده ای و ضد سلطنتی سال 1357 از همه جنایات قبلی برجسته تر است. طی یکسالی که مردم به پاخاسته برای سرنگون کردن رژیم شاه مبارزه می کردند، نیروهای ارتش به فرمان فرماندهان جنایتکارشان هزاران نفر از مردم و بویژه جوانان مبارز را کشتند و تعداد بیشتری را زخمی و فلج نمودند.
سرانجام وقتی سران آمریکا، آلمان غربی، بریتانیا و فرانسه در دیماه 1357 در کنفرانس گوادلوپ به این نتیجه رسیدند که عمر حکومت پهلوی به پایان رسیده است. آنها تصمیم گرفتند با تقویت نیروهای مذهبی به رهبری خمینی، از قدرت گیری نیروهای چپ و احتمال تسلط نیروهای طرفدارحکومت شوروی وقت بر ایران جلوگیری کنند. سران این دولت ها و در راس آنها دولت آمریکا وارد معامله با باند خمینی شدند و تصمیم گرفته شد با تحویل ارتش، که اساسا به وسیله مستشاران آمریکائی آموزش دیده بود، به جریان اسلامی، انقلاب را به شکست بکشانند. این سیاست از طریق اعلام بیطرفی ارتش عملی شد. در حالیکه شور انقلابی مردم به پاخاسته بر علیه رژیم سلطننی هر دم اوج می گرفت، خمینی با صدور اعلامیه های پی در پی که: ” من فرمان جهاد نداده ام”، تلاش می کرد چهارچوب ارتش پادشاهی را از تعرض انقلاب حفظ کنند و در خدمت جریان اسلامی قرار دهد. سران ارتش به دستور هایزر، ژنرال آمریکایی، قبل از اینکه این نیروی ضربه خورده توسط مردم قیام کننده متلاشی شود، آن را تحویل نیروهای اسلامی دادند. در فروردین ماه سال 1358 در حالیکه هنوز دو ماه از سقوط رژیم شاه نگذشته بود، خمینی با صدور فرمانی آب تطهیر بر سر ارتش شاه ریخت و روز 29 فروردین بنام روز ارتش نامگذاری شد. در بخشی از فرمان خمینی چنین آمده بود:” ملت ایران موظفند از ارتش اسلامى استقبال کنند و احترام برادرانه از آنان نمایند. اکنون ارتش در خدمت ملت و اسلام است و ارتش اسلامى است و ملت شریف لازم است آن را به این سِمت رسماً بشناسند و پشتیبانى خود را از آن اعلام نمایند. ما و شما و ارتش، برادرانه باید براى حفظ و امنیت کشورمان کوشش کنیم و به شرارت اشرار و اختلال مفسدین خاتمه دهیم.”
اما “شرارت اشرار و اختلال مفسدان” هم که به عنوان وظیفه ارتش تعیین شد، چیزی نبود جز سرکوب مردم حق طلبی که اهداف خود از قیام و خیزش انقلابی بر علیه رژیم شاه را پیگیری میکردند و از دستآوردهای خود دفاع میکردند. یعنی سرکوب مردم کردستان و ترکمن صحرا، سرکوب مردم خوزستان، سرکوب ماهگیران شیلات شمال و کارگران بیکار در اصفهان و جاهای دیگر، یعنی برچیدن دفاتر سازمانهای سیاسی، یعنی حمله به دانشگاه و بستن آن.
نگاهی گذرا به عملکرد ارتش نشان می دهد که تغییر رژیم از شاهی به اسلامی، موجب تغییر عملکرد ارتش نشد و برعکس، کاری را که ارتش شاه نتوانست علیه انقلاب به سرانجام برساند، ارتش جمهوری اسلامی به کمک دیگر نهادهای سرکوبگر به سرانجام رساند.
اما واقعیت این است که ارتش جمهوری اسلامی، همانند ارتش تمام دولتهای سرمایه داری ماهیتا ضد مردمی و ضد انقلابی است. امافرمانده هان ارتش، سخنگوی سربازان و نماینده منافع آنان نیستند. اکثریت سربازان و بدنه ارتش را اقشار و طبقات و گروههای اجتماعی فقیر و متوسط از جمله فرزندان خانواده های کارگری تشکیل می دهند. اقشار و گروههای اجتماعی که در جریان تحولات اجتماعی و با تعمیق کشمکش های طبقاتی مطابق منافع و تعلقات طبقاتی، ملی، منطقه ای و حتی مذهبی خود موضع می گیرند، با اوج گیری بحران اجتماعی و تغییر توازن قوا این تعلقات بر عملکرد و موضع گیری سیاسی آنها تاثیر گذار خواهد بود. در چنین شرایطی دیوار پادگانها ترک خواهد خورد و ما شاهد کاهش این نوع وفاداریهای کاذب و ظاهری و فرار سربازان و رده های پائین ارتشیان و تنها ماندن فرماندهان و زوال ارتش خواهیم بود. ارتش جمهوری اسلامی از این قاعده مستثنی نیست. ارتش جمهوری اسلامی علیرغم ظاهر فریبنده اش پوشالی تر از ارتش شاهنشاهی است و در مقابل امواج انقلاب با دوام تر از ارتش شاهنشاهی نخواهد بود.