ایران کانون پرفروغ اعتصابات و اعتراضات کارگری است که در اینجا تنها به اعتراضات و اعتصابات نفتگران در بخش صنعتی و پرستاران در بخش خدماتی در روزهای اخیر اشاراتی میشود.
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت در روز چهارشنبه هفتم شهریور از گردهمائی اعتراضی کارگران رسمی شرکت بهره برداری نفت و گاز آغاجاری خبر داد. این تجمع به دنبال اعتراضات سکوهای دیگر در روز سه شنبه سازمان داده شد.
شورای سازماندهی اعتراضات (ارکان ثالث) در روز سه شنبه ششم شهریور از تداوم مبارزات نفتگران رسمی، پیمانی و ارکان ثالث خبر داد. این شورا نوشت که اعتراضات کارگران ارکان ثالث و پشتیبانی شرکتهای پیمانکاری نظیر اعتراضات کارگران ارکان ثالث و پشتیبانی شرکتهای پیمانکاری مجتمع گاز پارس جنوبی به خوبی سازماندهی شده و هدف این دور از اعتصابات، گردهمائی ها و اعتراضات توقف تولید است. کارگران رسماً اعلام کردند که هیچ تعهدی به تولید ندارند. در ادامه نوشته آمده بود. «در پاسخ به زورگویی های مدیران و حراست در اخراج همکارانمان این بدیهی ترین شکل اعتراضات کارگری است که ما در پیش گرفته ایم!
هرچند کماکان در بعضی از پالایشگاهها، آن هم به دلیل مماشات عوامل دولت ساخته و همدست مدیران،برخی کارهای فوری انجام میشود، اما واقعیت این است که ما کارگران عملیاتی دست از کار کشیده ایم و از شرایط پذیرش تحمیل کار گذر کرده ایم.»
این شورا از تاکتیک های جدید اتخاذ شده توسط نفتگران نظیر نوشتن شعار در سطحی وسیع بر دیوار ها و ستون های صنعتی پالایشگاهها گزارش کرد. شعار ها علیه همه کسانی نوشته شده که مسبب استثمار و رنج و بی حقوقی کارگران و همه معترضان و توده مردم تحت ستم هستند.
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی در همان ششم شهریور از گردهمائی کارگران رسمی شاغل در پالایشگاه هفتم، هشتم و نهم مجتمع گاز پارس جنوبی. ، کارگران شاغل در شرکت نفت و گاز پارس کنگان (سایت۲)، کارگران سکوی نصر سیری و شرکت نفت و گازپارس در سکوهای۴۰ گانه شرکت نفت فلات قاره ایران، سکوی_نوروز، کارکنان نفت و گاز پارس سکوی اس. پی. کیو 1. کارگران رسمی در شهرک های مسکونی جمِ بوشهر به همراه خانواده هایشان راه پیمائی کردند. آنها اعتراض کنان شعار دادند: «نفت و گاز تولید میشه، حقوق ما کم میشه.» آنها به گذاشتن سقف حقوق هفتاد میلیونی و کاهش دستمزدهایشان اعتراض کردند.کارگران با توجه به افزایش هر روزه نرخ تورم خواهان افزایش سطح حقوقها به بالای صد میلیون هستند.
شورای سازماندهی نوشت که اعتراضات روز سه شنبه کارگران منطقه ویژه اقتصادی، کارگران رسمی نفت و گاز و پارس جنوبی در عسلویه و کنگان همزمان شد با اعتصابات و تجمع های اعتراضی پرستاران بیمارستان کنگان و چندین شهر دیگر کشور، بهمراه اعتراضات گسترده کارگران واگن سازی اراک و معلمان و بازنشستگان سراسر کشور. این مبارزات کاملا متشکل بوده و توسط شورای سازماندهی کارگران پیمانی نفت، ارکان ثالث، شورای سازماندهی اعتراضات پرستاران، شورای اعتراضات بازنشستگان و تشکل‌های مستقل فرهنگیان هدایت شدند.
مطالبات فوری کارگران ارکان ثالث و پشتیبانی شرکتهای پیمانکاری مجتمع گاز پارس جنوبی و کارگران پیمانی به صورت زیر فرمولبندی شده:
«حذف کامل شرکتهای پیمانکاری.حق ایجاد تشکل و تجمع و اعتراض.
بازگشت به کار فوری و بی قید و شرط کارگران اخراجی، عمل به توافقات قبلی علی الخصوص موضوع مرخصی استحقاقی و پرداخت حق کمپ؛ اجرای صحیح طرح طبقه بندی مشاغل و نظام پرداخت عادلانه و بدون تبعیض با نیروهای رسمی و قراردادی پیرو توافقات قبلی با وزارت نفت. اجرای طرح طبقه بندی مشاغل برای رانندگان غیرمالک خودروهای استیجاری، ساماندهی تردد و ایجاد امنیت شغلی برای آنان. اجرای بدون تبعیض تردد ۱۴ روز کار ۱۴ روز استراحت برای کارکنان اداری و پشتیبانی.»
در کنار اعتصابات، گردهمائی های اعتراضی و راه پیمائی های مبارزاتی کارگران نفت که با سازماهدهی و اتخاذ تاکتیک های جدید توام می باشد مبارزات سازمان یافته پرستاران در چندین شهر ایران وزیر جدید بهداشت را وادار کرده به مقام والای کادر پزشکی اذعان کرده و به روزنامه ها بگوید که بخش اول مطالبات پرستاران به دانشگاههای علوم پزشکی پرداخت شده است. اما در کنار این ریاکاریها تهدید به اخراج پرستاران اعتصابی وسیعا ادامه دارد. حتی یک پرستار در بیمارستان ولی عصر اراک دستگیر شده است. نیروهای انتظامی در مواردی با استفاده از اسپری فلفل سعی در متفرق کردن پرستاران کرده اند که با مقاومت معترضان روبرو شده اند. پرستاران معترض با توجه به اعمال سرکوبگرانه و نیز پرداختی ناچیز که به عمل آمده مانند بازنشستگان فریاد زده اند «فقط کف خیابان بدست میاد حقمان». شعارهای دیگر پرستاران عبارتند از “نترسید، ما همه با هم هستیم»، «یه اختلاس کم بشه حق ما داده میشه»، «تنهاترین دسته‌ایم از وعده‌ها خسته‌ایم»، «وعده زیاد شنیدیم، جوابی هم ندیدیم»، «حقمونو نگیریم، شیفتامونو نمی‌ریم». پرستاران اعتصابی تا کنون ۱۵ مطالبه را اعلام کرده اند که مهمترین آنها عبارتند از تغییر در روش اجرای قانون تعرفه گذاری پرستاری که هم اکنون به شکل بسیار مضحکی در حال اجراست. این قانون بایستی به گونه ای تغییر یابد که دریافتی هر پرسنل پرستاری حداقل ۴ برابر دریافتی کنونی باشد. توقف هرگونه تعقیب و برخورد امنیتی با اعتصابیون، منطقی کردن ساعات کار با استخدام پرستاران جدید. توقف اضافه کاری اجباری. اکنون اعتصاب، گردهمائی و اعتراض پرستاران که در یکصد سال گذشته بی نظیر می باشد در 20 شهر و 50 بیمارستان ادامه داشته و کسب پشتیبانی از آنها در میان تشکل های کارگری و مردم حق طلب حال گسترش است.