امروز شنبه ۲۴ آبان نخستین سالگرد خیزش توده‌ای سراسری علیه رژیمی است که بیش از چهار دهه است فقر و گرسنگی، اختناق و خفقان را با زور سرنیزه و سرکوب به اکثریت مردم تهیدست ایران تحمیل کرده است. خیزش آبان ۹۸ابتدا به ساکن نبود بلکه در تداوم خیزش دیماه ۹۶ و نتیجه خشم انباشته شده زنان و مردان و جوانان بیکار و عاصی و محروم از حاکمیتی بود که طی این مدت زندگی فلاکتباری را به آنان تحمیل کرده است. رژیمی که رانت خواری، فساد، دزدی،اعتیاد، تن فروشی، دروغ و خرافه را در جامعه رواج داده است. خیزش آبان که سریعأ به بیش از ۱۹۰ شهر در ایران گسترش یافت ابعاد نفرت و انزجار مردمی را نشان داد که نه تنها امیدی به بهبود وضعیت معیشت خود تحت حاکمیت رژیم اسلامی نداشتند، بلکه بحران اقتصادی، گرانی و کاهش قدرت خرید و فشار تحریمها روز به روز آنها را بیکارتر، فقیرتر و گرسنه تر کرده است و آیندۀ تیره و تارتری را در مقابلشان قرار داده است. خیزش آبان که نیروی اصلی آن را تهیدستان شهرها و جوانان بیکار و عاصی حاشیه نشین شهرها تشکیل داده بود و به اعتراف سران رژیم کل نظام جمهوری اسلامی را به عنوان عامل فقر و فلاکت جامعه نشانه گرفته بود، توازن قوا در جامعه را به نفع جنبش اعتراضی توده های مردم و علیه جمهوری اسلامی تغییر داد. چنین خیزش عظیمی لرزه بر اندام سران رژیم انداخت و می‌رفت تا بساط آن حاکمیت را درهم پیچد. جنایت سازمان یافته رژیم در کشتار بیش از ۱۵۰۰نفر و دستگیری بیش از هفت هزار نفر و صدرو احکام سنگین و حتی اعدام برای آنان، میزان وحشت سران جمهوری اسلامی از تداوم خیزش و قیام بعدی را نشان داد.
اینک یک سال از خیزش انقلابی مردم در آبان ۹۸ و جنایت رژیم در مقابل آن می‌گذرد. اوضاع معیشتی جامعه نه تنها بهبود نیافته بلکه وخیم تر نیز شده است، اختناق و خفقان افزایش یافته است. این اوضاع زمینه‌های عینی اعتراضات اجتماعی برای بروز یک خیزش همگانی و سراسری پر قدرت تر از گذشته را فراهم کرده است. اعتراضات و اعتصابات کارگری مدام در حال گسترش بوده و در بسیاری از موارد رژیم را وادار به عقب نشینی کرده است. جنبشهای اعتراضی معلمان، دانشجویان، زنان، بازنشستگان، مالباختگان و غیره تداوم یافته است. از جانب دیگر موقعیت رژیم بیشتر تضعیف گشته هم عجز و ناتوانیش در حل بحرانهای موجود نمایان تر شده است و هم در عرصه بین المللی و منطقه ای در موقعیت نا مناسب تری قرار گرفته است. به همین دلیل جمهوری اسلامی بیش از پیش نگران بقا و موجودیت خود است و در صدد تقویت نیروی سرکوب و اتکا به آن برای حفظ حاکمیت در مقابل اعتراضات کارگران و توده های مردم معترض می باشد.
اقدامات رژیم در دو سه ماه گذشته و در آستانه سالگرد خیزش آبان نشانه وحشت از بروز یک قیام توده‌ایوسیع‌تر و سازمان یافته تر با پشتوانه اعتصابات متشکل و سراسری کارگری دارد. از جمله اینکه رژیم در این مدت بدون هیچ عذر و بهانه‌ای و تحت عناوین نخ نمایی همچون “تبلیغ علیه نظام، اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور، اخلال در نظم عمومی، تحریک مردم به اِعمال خشونت و ترویج فساد، توهین به رهبر و مقدسات و غیره، در سطح وسیعی به منازل فعالان سیاسی و مدنی هجوم برده، کامپیوتر و گوشی تلفن همراه آنان را با هدف کسب اطلاعات مصادره کرده و آنها را دستگیری و زندانی نموده و برای آنان پرونده سازی کرده و احکام سنگینی نیز صادر کرده است. از جمله آین که در ماه گذشته پنج تن از فعالان کارگری و مدنی و سه تن از اعضای کانون نویسندگان و تعدادی از فعالین حوزه های موسیقی و فرهنگی را دستگیر کرده است. این دستگیریهانشانه‌هایی از وحشت و نگرانی رژیم از سرنوشت خود می باشد. علاوه بر آن جمهوری اسلامی با اجرای طرح ” امنیت محور محله “و افزایش پایگاههای بسیج و تشکیل تیمهای ضربت از اوباش و اراذل خود، خواسته به تشدید فضای نظامی و امنیتی بپردازد تا به خیال خود بتواند مانع بروز تجمعات اعتراضی کارگران و دیگر اقشار جامعه شود. علاوه بر آن در چند روز گذشته و در آستانه سالگرد خیزش آبان رژیم نیروهای نظامی و امنیتی بیشتری را به بهانه جلوگیری از انتشار و افزایش تلفات بیشتر کرونا در شهرها مستقر کرده تا مانع رفت و آمد و تجمع مردم در سطح شهر ها گردد.
اما نه تلاش رژیم در تشدید فضای سرکوب و ارعاب و نه تلاشهای حیله گرانه نهادها و دستگاههای فریب رژیم و نه حتی محدودیتهای ویروس کرونا نیز تا کنون نتوانسته نه اعتراضات کارگری و دیگر اقشار جامعه را خاموش کند و نه مانع پیگیری جنبش دادخواهی علیه جنایتهای رژیم در کشتار مردم در جریان خیزش آبان شوند. جمعی از خانواده‌هایجانباختگان آبان با تأکید بر حق خود در تشکیل تجمع و اعتراض اعلام نموده اند که تهدید و زندان و اعدام نمی‌تواند مانع پیگیری صدای دادخواهی ما گردد. در روزهای گذشته تعداد زیادی از خانواده‌های کشته شدگان خیزش آبان، شخصیتها، نهادها و تشکلهای کارگری، سیاسی، فرهنگی و مدنی با صدور اطلاعیه و بیانیه هایی ضمن گرامی داشت یاد و خاطره جانباختگان آبان ماه و محکوم نمودن کشتار مردم و توحش رژیم اسلامی، خواهان معرفی و مجازات آمرین و عاملین آن جنایت ضد بشری شده‌اند که بدون شک کسی جز سران جمهوری اسلامی نمی باشند. جمهوری جهل و جنایت اسلامی با کشتار آبان برگ دیگری به پرونده جنایات بی شمارش افزود. با وجود این رژیم نتوانست و نخواهد توانست عزم و اراده کارگران و توده های مردم ستمدیده را از مبارزه برای کسب حق خود در برخورداری از یک زندگی آزاد و مرفه و به دور از هرگونه تهدید و ارعاب و شکنجه و زندان درهم شکند. کسب چنین حق مسلم انسانی در ایران تنها از مسیر خیزش قدرتمند تری با پشتوانه اعتصابات سراسری کارگری می‌گذرد که منجر به سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی و برپایی حاکمیت شورایی گردد.