وزارت دفاع ترکیه از عملیات هوایی گسترده ارتش این کشور علیه مواضع بە گفتە آنان حزب کارگران کردستان (پ ک ک) در نوار مرزی کردستان عراق و ایران و در منطقە ” آسوس” خبر داده است . بر اساس گزارش های منتشر شدە در سایت “وزارت دفاع ترکیه”، صبح روز سهشنبه دوم شهریور ١٤٠٠ خورشیدی ، “جنگندههای نیروی هوایی این کشور با ورود به عمق ۲۰۰ کیلومتری خاک اقلیم کردستان عراق، ۲۸ هدف در منطقه “آسوس” را بمباران کرده و بنا به ادعای آن “ضربه سنگینی” به مواضع ” حزب کارگران کردستان وارد شدە است. این گزارش می افزاید کە “۲۰ جنگنده ترکیه و پهپادهای این کشور انبارهای مهمات و مخفیگاههای “پ ک ک” را هدف قرار دادند. بنا بە عکس و ویدئوهای پخش شدە توسط ارتش ترکیە این عملیات توسط “خلوس اکار” وزیر دفاع ترکیە بە صورت مستقیم هدایت و رهبری شدە است. همه ادعاهای ترکیه از حمله به مواضع پ ک ک در حالی است، که مردم محلی می گویند، نشانی از وجود نیروهای این حزب در این مناطق دیده نشده است. در همین زمینه زانا عبدالرحمان فرماندار شهرستان “پینجوین”، در مصاحبە با سایت “شارپریس” گفته است کە این بمباران از ساعت ٦ و ٣٠ دقیقە صبح روز سەشنبە در مناطق مسکونی و روستاهای اطراف شهر”پینجوین” ( استان سلیمانیە) صورت گرفتە است، کە ٥ دقیقە از شهر پێنجوین فاصلە دارند . وی همچنین اعلام داشتە “این بمبارانها خسارت جانی نداشتە، اما دهها میلیون دینار بە باغ و مراتع و جنگل های منطقە خسارات مادی وارد کردە است . شهردار “پینجوین” همچنین افزودە است کە ٣ نهاد اصلی حکومت اقلیم کردستان ” رئیس اقلیم ،رئیس دولت اقلیم و پارلمان محلی ” تا تنظیم این خبر عکس العملی در این مورد نشان نداده اند”. سازمان ” سی پی تی ” آمریکا نیز اعلام داشتە کە “این بمبارنها در منطقە ” پینجوین” و در اطراف ٨ روستا بودە و بە مدت 20 دقیقە ادامە داشتە است.”
مردم مناطق “پینجوین” و روستاهای اطراف بعد از تعرض نیروی هوایی ارتش ترکیە در مصاحبە با کانالهای ماهوارەای و اطلاع رسانی کردی زبان منطقە، نگرانی عمیق خود را از اقدامات تعرضی ارتش ترکیە ابراز داشتە و اظهار می داشتند” کە نیروهای مسلح پ ک ک در این مناطق حضور ندارند و ترکیە اگاهانە بە منظور بی ثبات کردن منطقە اقدام بە چنین اعمالی میکند”.
قابل ذکر است تاکنون بارها پهپادهای ارتش ترکیە و هواپیماهای جنگی آنان در مناطق مرزی از جملە اطرف شهرهای “رانیە ، قلعەدزە” و تا شهرک “ماوت” و کوههای “آسوس” اقدام بە بمباراران و از میان برداشتن اهداف مشخصی کرده اند، اما این اولین بار است در این سطح گستردە ، با ٢٠ هواپیمای جنگی و پهباد نظامی و در اطراف شهر مرزی “پینجوین” و در ٢٠٠ کیلومتری مرز ترکیە، اقدام بە عملیات نظامی بە بهانە از بین بردن مقرات حزب کارگران کردستان کردەاند.
عملیات تعرض نظامی جنایتکارانە ارتش ترکیە در طول سالهای اخیر در اقلیم کردستان عراق درحالی صورت میگیرد کە این مناطق کماکان تحت پوشش و کنترل هوایی آمریکا و متحدینش هستند. همچنین نیروهای دولت مرکزی عراق بنا بە قانون “دولت فدرال” در مناطق مرزی با کشورهای ایران و ترکیە تحت عنوان “مرزبانان” مستقر و از بغداد حقوق ماهانە دریافت میکنند. حکومت اقلیم کردستان هم در ظاهر حاکم این مناطق است . اما لشکرکشی ترکیە بە خاک عراق از جملە استقرار در نزدیکی ” موصل” (بَعشیقە) و برپاکردن دهها پایگاه و نقطە نظامی بە طول و عمق دهها کیلومتر در مناطق وسیعی در مرز “بادینان و زاخو” در داخل کردستان عراق، حکایت از هماهنگی بیشتر و چشم پوشی عمومی تر از اقدامات ارتش ترکیە از سوی طرف های درگیر در کردستان و در مسئلە کرد است . این اقدامات عملاً علیە حاکمیت محلی در اقلیم کردستان است کە در همانحال حمایت و همسویی آشکار و نهان دولت های ایران ، عراق، سوریە و آمریکا را نیز بە همراە دارد.
واقعیت این است کە معضلات درونی جامعە کردستان عراق از جملە، بیگانه شدن مردم از حاکمیت، فساد گستردە مالی و اداری ، بیکاری ، گرانی ، مهاجرت وسیع جوانان بە خارج کشور ، تعمیق روزانە شکاف میان فقیر و ثروتمند، وجود و حضور گستردە اقتصادی و امنیتی دولت های ایران و ترکیە و باندهای تروریست آنان در خاک عراق بطور کلی و منطقە کردستان بطور مشخص تر، سیاست های سودجویانە و سلطە طلبانە آمریکا و نگرانی از خروج نیروهایش در عراق و کردستان و فراهم کردن زمینە برای دخالت بیشتر ایران و ترکیە در این کشور و بویژە مناطق کردستان در شکل مستقیم و یا توسط عوامل آنان، از دلایل اصلی وضعیت ناروشن، آیندە مبهم و اقدامات ترکیە و گاهاً جمهوری اسلامی در کردستان عراق است . حمله هوائی به مناطقی در عمق کردستان عراق ، سلب امنیت از مردم و آسیب رساندن به مزارع و باغات مردمی که معاش روزانه شان از این راه تامین می شود، عملی جنایتکارانه و محکوم است. در شرایطی که همه طرفهای ذینفع چشم خود را بر دست درازی های دولت ترکیه در خاک عراق بسته اند، مردم متحد در کل منطقه با اتکاء به نیروی آگاهی و سازمان و پشتیبانی بین المللی مردم هم سرنوشت می توانند، بر علیه این دست اندازی به اعتراض برخیزند.