آمار و ارقام در مورد میزان نزاع هایی که ثبت شده و به دادگاه رفته اند، پرخاشگری و عصبانیت آشکار در کف خیابان و خانه، در جاده ها و در محیط کار نشان از یک وضعیت پر مخاطره اجتماعی در جامعه ایران دارد. تعداد قتل ها در ارتباط با اینگونه نزاع ها در مقایسه با دیگر کشورها و با توجه به جمعیت ایران نشان می دهد که چگونه حاکمیت اسلامی ایران چگونه امنیت روانی و سلامت فیزیکی مردم را به خطر انداخته است.
گرانی، بیکاری، فساد و تبعیض سیستماتیک حکومتی، بی لیاقتی و بی مسئولیتی در مقابله با کرونا، فجایع زیست محیطی، زورگویی صاحبان ثروت و قدرت، استبداد و سرکوب سیاسی، بی حقوقی زنان و اقلیت‌های ملی و مذهبی، فقدان خدمات و سرویس های لازم درمانی و پزشکی، عدم وجود حمایت های لازم اجتماعی از جمله بیمه بیکاری و تامین مسکن مناسب در دوران بیکاری، همگی دست به دست هم داده و بخش‌های از مردم را عصبی، نگران و آسیب پذیر در مقابل خشم خود و دیگران کرده است .
بر اساس گزارش پزشکی قانونی در ایران در هر دقیقه یک نزاع صورت می‌گیرد و روزانه یک هزار و ۶۰۰ پرونده نزاع منجر به جرح در این سازمان تشکیل می‌شود. بر اساس آمار پزشکی قانونی، شهر تهران از نظر تعداد نزاع‌های خیابانی پیشتاز است و بیشترین شمار پرونده‌ِ نزاع و درگیری در پزشکی قانونی به نام این شهر ثبت شده است.
اماری که از سوی سازمان پزشکی قانونی ایران ارائه شده حاکی است که در طول 4 ماه اول امسال، 220 هزار و 901 مصدومِ حاصل نزاع و دعوا در ایران به مراکز پزشکی قانونی مراجعه کرده‌اند. این رقم در مقایسه با مدت مشابه سال قبل با آمار مراجعان 209 هزار و 762 مصدوم، حدود 5 درصد افزایش داشته است. آمار درگیری و نزاع در ایران سال‌هاست سیر صعودی داشته است. به گفته کارشناسان بسیاری از درگیری و نزاع ها در مراجع قضایی و پزشکی قانونی با میانجی‌گری مردم و رهگذارانِ همانجا حل و فصل می‌شود و جایی ثبت نمی‌شود از این‌رو، این تنها آمار نزاع‌هایی است که به مصدومیت و جراحت منجر شده و کار به تشکیل پرونده در پزشکی قانونی کشیده است.
به گزارش «همشهری آنلاین»، در 4 ماه نخست امسال از کل مراجعان نزاع، 149 هزار و 831 نفر مرد و 71 هزار و 70 نفر زن بودند. بر اساس این گزارش به ترتیب استان‌های تهران با 33 هزار و 164، خراسان رضوی با 20 هزار 266 و آذربایجان شرقی با 15 هزار 418 مورد، بیشترین مراجعات در پی نزاع به پزشکی قانونی را در 4 ماه ابتدای سال جاری داشته است . در بررسی میزان نزاع در کشور، رشد چشمگیر نزاع زنان که رقمی حدود ۷۱ هزار نفر است قابل تامل و تعمق است .
کشورهای که درگیر جنگ نبوده ، جنگ داخلی در آنها در جریان نیست، کمترین بودجه کشوری را صرف ارتش و سازمانهای جاسوسی می کنند ، آزادی سیاسی در آنها موجود است، شفافیت مالی و حکومتی در آن موجود است، رفاه اجتماعی سطح بالایی دارند، حقوق بشر در آن کشورها به رسمیت شناخته شده است، تبعیض جنسیتی و تبعیض ملی و مذهبی کمتری دارند، جزو صلح امیزترین کشورها و جوامع موجود جهان هستند. ایسلند در راس این کشورها بوده و بیش از ده کشور اروپایی از جمله سوئیس، دانمارک ، سوئد و اتریش در این دسته قرار می گیرند.
کشورهای پرخطر جهان که در راس آنها برزیل ، آفریقای جنوبی ، امریکا ، سومالی، ترکیه و ایران قرار دارند، جزو جوامعی هستند که خشونت، نظامی گری، جنگ و تبعیض به درجات بسیار بالاتری در آنها دیده می شود .
در جامعه ای که در آن امنیت کاری و اجتماعی وجود دارد، رفاه اجتماعی در دسترس توده های جامعه است ، امید به فردا و به زندگی نسل های آینده تا حد زیادی قابل مشاهده است، امکان رشد و شکوفایی وجود دارد، فساد مالی و اداری در حداقل خود است و یا وجود ندارد، تامین آموزش، درمان و بهداشت جزو حقوق مردم و وظایف حکومت است ، پرخاشگری و عصبانیت کمتر بوده و میزان تحمل و بردباری مردم بیشتر است .
در جوامعی که قانون وجود دارد و آن قوانین با حسابرسی شفاف و قابل توضیح و نقد روبرو می باشد، از کودکستان و در خانواده، در میدیا و رسانه های عمومی مردم را به کنترل خشم و تحمل بیشتر دعوت کرده و آموزش می‌دهند، درست بر خلاف رژیم اسلامی که خشونت و خون را تقدیس می‌کند ، میزان نزاع و درگیری کم و کمتر است .
بعد از چهار دهه از حکومت اسلامی ایران، بیش از هر زمانی، سلامتی روانی و فیزیکی مردم و جامعه در گرو سرنگونی حکومت اسلامی ایران و پایان دادن به نظامی است که در ملاعام شکنجه و اعدام می‌کند، در مدارس و در میدیا خشونت مذهبی و حکومتی را تقدیس می‌کند. بر ویرانه های این نظام می توان نظامی آزاد، مرفه، برابر، سکولار، ضد تبعیض و ضد خشونت بنا کرد که سلامتی مردم و جامعه را تامین و تضمین نماید.