شورای سازمانده اعتراضات کارگران پیمانی نفت در روز دوشنبه چهارم اردیبهشت طی یک اطلاعیه تحت عنوان “نسبت به تفرقه افکنی ها هوشیار باشیم” از فعال شدن جمعی خبر داد که در درون کارگران اعتصابی به تفرقه افکنی به نفع کارفرماها مشغولند. در بخشی از اطلاعیه آمده است:
“جریانات معلوم الحال همچون دفعات قبل با روشهایی عقب مانده و تبلیغات ارتجاعی عملا فضای اعتراض را مخدوش و باعث تفرقه در صفوف اعتراضاتی ما کارگران میشوند که در برابر چنین تلاش هایی باید هوشیار بود.”
شورای سازمانده به نمونه هایی از این تلاش ها اشاره می کند:
“در جاهایی دیده میشود که صف اعتراض ما کارگران را به اسم بختیاری و بومی و غیره متفرق میکنند.”
در ادامه نوشته شده:
“جریاناتی به اسم کمپین تلاش میکنند که اعتراضات و خشم ما را مهار کنند و از هم اکنون به کارفرمایان و دولت خاطر جمعی میدهند که بعد از این کارزار دیگر اعتصابات تابستانی که در سالهای گذشته داشتیم، انجام نخواهد گرفت.”
شورای اعتراضات در تداوم اعتصابات شکوهمند قبلی نیز، که از اول تیر 1400 شمسی شروع شد، از فعالیت این افراد معلوم الحال پرده بر داشته و خواهان طرد آنها شده بود. در آن دور از اعتصابات شماری از کارفرمایان کارگران را با وعده تامین دستمزد بهتر و 20 روز کار و 10 روز استراحت به سرکار برگرداندند. اما وقتی اعتصابات با وعده های دروغین خوابید پیمانکاران زیر قول هایشان زدند.
تا کنون طبق آخرین خبرها کارگران پروژه ای شاغل در 93 شرکت پیمانکاری نفت، گاز، پتروشیمی دور جدیدی از اعتصابات شگوهمند خود را آغاز کرده اند. آنها دو مطالبه فوری و قابل دسترس را مطرح کرده اند که عبارت باشد از افزایش 79 درصدی دستمزد و 20 روز کار و 10 روز استراحت. این ضابطه ایست که کارگران رسمی بر اساس آن عمل میکنند. پیمانکاران مفتخور دهها هزار نفتگر پروژه ای را از این حق بدست آمده از دوره قبل از انقلاب 57 محروم کرده اند. اما بر اساس اطلاعیه ی شورای سازماندهی مطالبات نفتگران بسیار بیشتر از دو خواست فوری مذکور می باشد. مهمترین این خواستها عبارتند از کوتاه کردن دست پیمانکاران، لغو قوانین برده وار مناطق ویژه اقتصادی، ایمن کردن مراکز کاری و بهبود محل های خواب و استراحت کارگران و وضع بهداشتی آنها.
در اطلاعیه نامبرده به نکته بسیار مهمی نیز اشاره شده است:
“سومین نکته روش غیر انسانی با همکارانی است که هنوز وارد اعتصاب نشده اند. برخورد توهین آمیز با این همکاران و انتشار عکس آنها در مدیای اجتماعی و حتی تهدید آنها به انتشار عکس خانواده هایشان از جمله این برخوردهاست.
این رفتار هیچگونه تفاوتی با رفتار پیمانکاران و سرکوبگران ندارد. جنگ ما سر معیشت، منزلت و حرمت انسانی است و اینگونه برخوردها خط قرمز ماست.
برای ما قابل فهم است که همکاران زیر فشار اقتصادی و معیشتی هنوز تردیدهایی برای ورود به اعتصاب داشته باشند، راهکار ما جلو بردن قدرتمند اعتصاب و تحمیل عقب نشینی هایی به کارفرمایان برای از بین بردن این تردید هاست.”
در پایان اطلاعیه تاکید گردیده:
“در آخر باز هم تاکید میکنم اعتصاب و تجمع دو جزء مکمل مبارزات ماست. باید جمع باشیم تا نتواننند متفرقمان کنند. تجربه مجامع عمومی سال گذشت همکاران در هفشجان، مسجد سلیمان و ایذه راه متحد ماندن را به ما نشان میدهد.
جمعی تصمیم بگیریم و متحد عمل کنیم. زنده باد اتحاد کارگران!”
جریاناتی که شورای سازمانده در اطلاعیه چهارم اردیبهشت تحت عنوان معلوم الحال از آنها نام میبرد ستون پنجم پیمانکاران، مدیرانِ وزارت نفت و حراستی ها در میان اعتصابیون هستند که به نظر می رسد از خود کارگرانند و خطرشان در همین است. باید همچون شورای سازمانده شگرد و شیوه های این جماعت را شناخت، شناساند، رسوا و طردشان کرد. این کار بر متن انقلاب “زن، زندگی، آزادی” ممکن تر است. زیرا وحدت بین ملیت ها، نیروهای انقلابی و ازادیخواه از خصلت های نمایان این انقلاب است. جنبش مطالباتی کارگران و از جمله اعتصابات کنونی کارگران نفت بخشی از این انقلاب ضد تفرقه اندازی است.