جمهوری اسلامی ایران تنها یک حکومت مرتجع و مستبد نیست، بلکه اخلاقیات بخشی از جامعه و بویژه در عرصه بازار را بشدت فاسد نموده و تقلب و دروغ را به نرم و فرهنگ مسلط داد و ستد تبدیل کرده است. این رژیم و وضعیتی را بوجود آورده است که سود جویان هم جیب مردم را خالی کنند و هم سلامتی آنها را بخطر بیندازند.
تقلب در بازار و قالب کردن جنس و کالای بنجل بجای تولیدات معتبر و با کیفیت خاص ایران نیست و در هر کشور و نظامی بسته، استبدادی و کشوری که خریدار و مشتری هیچ حقوقی نداشته باشند امری رایج است، اما آنچه بازار ایران را متفاوت می‌کند نقش سپاه پاسداران و اخوندهای حکومتی در کنترل بازار و واردات هر کالای نامرغوب و ارزان است. نام و نشان کالای نامرغوب را با کالاهای معتبر جهانی عوض می کنند. این امر در مواردی که مربوط به مواد غذائی و دارویی که حتی گاهی تاریخ مصرف آنها نیز دستکاری می شود، بسیار خطرناک اند. این امر در مورد مواد شیمیائی و رنگی نیز صادق است. نه تنها محصولات غذائی و بهداشتی سلامتی مردم را به خطر می اندازند، بلکه بسیار از آتش سوزی ها ناشی از لوازم برقی تقلبی هستند.
تقلب و عدم کنترل کیفی کالاها بجایی رسیده که هیچ اطمینان و تضمینی در سالم و واقعی بودن کالاهای مصرفی و بویژه دارو و مواد غذایی وجود ندارد .سپاه پاسداران، آخوندهایی که به سلطان این یا آن کالا مشهور هستند اجناس ارزان و تقلبی را وارد کشور کرده و متقلبین حرفه ای و تجاری که هیچگونه مسئولیتی در مقابل مردم ، مشتریان و مصرف کنندگان ندارند با دست باز به قیمت و کیفیت کالا دست می برند. دروغ در اسلام حرام نیست و اخوندهای شیعه انرا تقیه هم می نامند و تقلب و دروغ بخشی از موجودیت آنهاست که وارد عرصه بازار هم شده است.
مسئولان حکومتی انکار نمی کنند که «۳۰ درصد زغفران» و «۷۰ درصد لوازم آرایشی» 20 درصد ساعتهای بازار»،«۸۰ درصد لوازم خانگی» و «۹۰ درصد برندهای پوشاک تقلبی هستند. در کشورهای پیشرفته سرمایه داری در نتیجه مبارزات دهها ساله مردم ، سازمانهای غیر دولتی مستقل و قانونی برای حمایت از حقوق مصرف کننده بوجود آمده اند. حتی در سال 1985 سازمان ملل متحد ناچار از تصویب عهدنامه ای در این مورد شد، که جمهوری اسلامی از امضاء کنندگان آن است. در منشور این عهد نامه از جمله آمده است: ” مصرف کننده حق دارد اطمینان حاصل کند کالایی که در اختیار او قرار می گیرد، هیج گونه آسیبی به تندرستی او وارد نمی کند. کلیه اطلاعات لازم برای انتخاب آگاهانه کالا باید در دسترس مصرف کننده گذارده شود و مصرف کننده در قبال تبلیغات گمراه کننده یا اطلاعات نادرست باید مورد حمایت قراربگیرد.” اما در ایران این تشکیلات تحت نام ” سازمان حمایت از مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان”، یک نهاد بدون خاصیت و بوروکراتیک دولتی و زیر مجموعه وزارت صنعت و معدن است. فساد نهادینه شده در این این اداره دولتی مسئولین آنرا به رشوه بگیران حرفه ای تبدیل کرده است و شکایت مصرف کننده از این طریق هرگز به جائی نمی رسد.
سایت “ایران وایر” گزارشی در این مورد تهیه کرده که گوشه ای از این تقلب بزرگ و این عدم مسئولیت و پایمال کردن همه معیارهای اخلاقی را نشان می دهد.
“….چربی کبدش به شدت بالا رفته است و دکتر به او توصیه کرده فقط از روغن‌های زیتون و کنجد استفاده کند. در قفسه روغن‌های فروشگاه به دنبال ارزان‌ترین روغن زیتون می‌گردد. دست آخر یکی را انتخاب کرده و با خود به منزل می‌برد، اما از روزی که این روغن را استفاده می‌کند، مرتب دل درد دارد. «نادر» موضوع را با یکی از بستگانش که در آزمایشگاه موادغذایی کار می‌کند در میان می‌گذرد و او هم روغن را برای بررسی بیشتر به آزمایشگاه می‌برد. آن‌وقت است که متوجه می‌شود روغنی که به وی به‌عنوان روغن زیتون فروخته‌اند تقلبی و ترکیبی از پارافین، روغن مایع و اسانس زیتون است. عرضه و فروش انواع و اقسام کالاها و محصولات مختلف تقلبی از موادغذایی مثل روغن، آبلیمو، عرقیات، زعفران گرفته تا شوینده و آرایشی و بهداشتی مانند پودر لباسشویی، صابون، عطر و ادکلن و کرم در بازار ایران به امری کاملا عادی تبدیل شده است. شهروندان ایرانی به طور روزانه تحت تاثیر مضرات اجناس تقلبی قرار دارند.”
رژیم اسلامی آنچنان فرهنگ منحط و ضد انسانی را تبلیغ و ترویج کرده که حتی اگر امروز هم سقوط کند، تاثیرات مخرب آن برای مدتها به یکی از معضلات جدی جامعه تبدیل خواهد شد. برای حکومت اسلامی جان و سلامتی مردم هیچ ارزشی ندارد. آخوندها، فرماندهان سپاه و نیروهای امنیتی، تجار و بازاریان وابسته به حکومت برای کسب سود بیشتر به هر تقلب و جنایتی دست می زنند.
پیش شرط ایجاد فرهنگی انسانی، که جان، سلامت و حقوق اولیه مردم پذیرفته و تامین گردد، دروغ و تقلب در آن جائی نداشته باشد، سرنگونی انقلابی حکومت اسلامی و جایگزین کردن آن با نظامی است که در آن دروغ و تقلب برای سود بیشتر جائی نداشته باشد.